 |
|
|  Tετάρτη 10/1
Αποσύρεται από την ενεργό δράση ο Γάλλος ποδηλάτης Ρομπέρ Μαρσάν, σε ηλικία... 106 ετών !!
AFP
Έναν μόλις χρόνο αφότου ξεσήκωσε τα πλήθη καταρρίπτοντας μπροστά στις κάμερες άλλο ένα ρεκόρ ταχύτητας, ο "σούπερ ποδηλάτης" Ρομπέρ Μαρσάν αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση καθώς τα 106 χρόνια του δεν του επιτρέπουν πλέον να αγωνίζεται με το ίδιο πάθος όπως παλιά.
"Οι γιατροί του δεν θέλουν να καταβάλει έντονη προσπάθεια" επιβεβαίωσε ο γείτονας και φίλος του, Κριστιάν Μπουσάρ, που τον επισκέπτεται σχεδόν καθημερινά.
Τέλος λοιπόν η προπόνηση στο ποδηλατοδρόμιο για την επίτευξη νέων ρεκόρ. Άλλωστε, "ήδη τα έχει όλα", σχολίασε ο Μπουσάρ.
Ο Ρομπέρ Μαρσάν κατέριψε το ρεκόρ της μίας ώρας στις κατηγορίες των άνω των 100 και άνω των 105 ετών: όχι μόνο δεν είχε κανέναν αντίπαλο αλλά αυτές οι συγκεκριμένες ηλικιακές κατηγορίες δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για τον ίδιο. Πριν από έναν χρόνο, τον Ιανουάριο του 2017, ο ερασιτέχνης ποδηλάτης έτρεξε 22,547 χιλιόμετρα μέσα σε μία ώρα στο εθνικό ποδηλατοδρόμιο του Σεν-Κεντίν-αν-Ιβελίν.
Τον περασμένο Αύγουστο, πάλι χωρίς αντίπαλο, κατέκτησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στην ποδηλασία δρόμου στην κατηγορία άνω των 105 ετών.
Ο Αλέν Γκοτρόν, ο πρόεδρος του αθλητικού ομίλου Cyclos του Μιτρί-Μορί –του οποίου ο Μαρσάν είναι το διασημότερο μέλος– εξήγησε ότι ο υπεραιωνόβιος αθλητής θα αναγκαζόταν να πιεστεί υπερβολικά για να πετύχει κάποιο νέο ρεκόρ. "Μπορεί να κάνει ποδήλατο απλώς για την ευχαρίστησή του. Είναι πιο λογικό", πρόσθεσε.
Οι συγγενείς του είπαν ότι ο Μαρσάν εξακολουθεί να κάνει στατικό ποδήλατο στο μικρό διαμέρισμά του, στα προάστια του Παρισιού.
Ο Μαρσάν γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1911 στην Αμιένη. Βίωσε τον Α΄ και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έζησε κάποια χρόνια στη Βενεζουέλα και τον Καναδά, εργάστηκε ως πυροσβέστης, ως καλλιεργητής ζαχαροκάλαμων και κηπευτικών, ως έμπορος κρασιών... Πέρσι, αποκάλυψε ότι το μυστικό της μακροβιότητάς του ήταν ο υγιεινός τρόπος ζωής (αθλητισμός, πολλά φρούτα και λαχανικά, όχι υπερβολικός καφές, ελάχιστο αλκοόλ και καθόλου τσιγάρο). Παραπονιόταν μόνο ότι στην ηλικία του αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα υγείας: είχε υπέρταση, ρευματισμούς και μια μικρή απώλεια ακοής.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
