 |
|
|  Σάββατο 13/1
Ομογένεια
Η Ομογενής αστροφυσικός Βίκυ Καλογερά βραβεύεται με το Βραβείο Αστροφυσικής «Χάϊνεμαν»
Νέα Υόρκη
Ακόμη μία σημαντική διεθνής διάκριση για την Ομογενή διακεκριμένη αστροφυσικό Βίκυ Καλογερά, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν του Ιλινόις, η οποία βραβεύεται με το Βραβείο Αστροφυσικής «Ντάνι Χάϊονεμαν» για το 2018.
Το βραβείο απονέμουν το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής και η Αμερικανική Αστρονομική Εταιρεία για να τιμήσουν το έργο της κ. Καλογερά πάνω στις μαύρες τρύπες, τα άστρα νετρονίων και τους λευκούς νάνους.
«Αποτελεί μεγάλη τιμή για μένα η βράβευσή μου με το Βραβείο Χάϊνεμαν» δήλωσε η Ελληνίδα αστροφυσικός, η οποία είχε -και συνεχίζει να έχει- σημαντική συμβολή στη μελέτη των βαρυτικών κυμάτων από μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων.
Το σκεπτικό που συνοδεύει την ανακοίνωση της βράβευσης, σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, επισημαίνει τις «θεμελιώδεις συνεισφορές» της κ. Καλογερά, ιδίως όσον αφορά τα ζεύγη μαύρων οπών και άστρων νετρονίων (πάλσαρ), καθώς επίσης των ηλεκτρομαγνητικών και βαρυτικών κυμάτων που προέρχονται από τέτοια φαινόμενα, ενώ παράλληλα τονίζεται ότι η έρευνά της εγείρει νέα σημαντικά ερωτήματα στο πεδίο της αστροφυσικής.
Ένα βασικό ερώτημα, όπως ανέφερε η ίδια με αφορμή τη βράβευσή της, είναι «να καταλάβουμε τι συμβαίνει όταν δύο άστρα νετρονίων συγκρούονται μεταξύ τους, κάτι για το οποίο χρειαζόμαστε στοιχεία τόσο από τα βαρυτικά, όσο και από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα». Αυτή η μελέτη θα φωτίσει περισσότερο την ίδια τη φύση της βαρύτητας και πώς αυτή συμπεριφέρεται στα αστροφυσικά συστήματα.
Η ελληνίδα επιστήμονας προσελκύσθηκε από την αστρονομία και την αστροφυσική όταν ακόμη σπούδαζε φυσική στην Ελλάδα. «Η αστρονομία πραγματικά άγγιξε μία χορδή μου και έκτοτε "κόλλησα" μαζί της», τόνισε. Ήδη, από το διδακτορικό της αποφάσισε να εστιάσει την έρευνά της στις μαύρες τρύπες και στα άστρα νετρονίων, με τα οποία ασχολείται έκτοτε για πάνω από 20 χρόνια.
Η κ. Καλογερά αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1992 και πήρε το διδακτορικό της στην αστρονομία από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις το 1997. Αφού έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, έγινε επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Northwestern το 2001 και τακτική καθηγήτρια το 2009. Είναι συνιδρύτρια και διευθύντρια του Κέντρου Διεπιστημονικής Εξερεύνησης και Έρευνας στην Αστροφυσική (CIERA) του ίδιου πανεπιστημίου, φέροντας πλέον τον τίτλο της διακεκριμένης καθηγήτριας του Τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας του Northwestern.
Το Βραβείο Heineman φέρει το όνομα του μηχανικού, επιχειρηματία και χορηγού των επιστημών Dannie N. Heineman. Απονέμεται κάθε χρόνο από το 1979 από το Ίδρυμα Χάϊνεμαν και συνοδεύεται από το ποσό των 10.000 δολαρίων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
