 |
|
|  Δευτέρα 15/1
Οι φανατικοί ισλαμιστές σεμπάμπ αναγκάζουν τούς Σομαλούς πολίτες να τους παραδίδουν τα παιδιά τους!!
AFP
Οι Σομαλοί ισλαμιστές αντάρτες σεμπάμπ απειλούν ολοένα και περισσότερο τους αμάχους για να τους αναγκάσουν να τους δώσουν τα μικρά παιδιά τους με στόχο να τα στρατολογήσουν στην οργάνωση, καταγγέλλει το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW).
Η εκστρατεία στρατολόγησης ξεκίνησε στα μέσα του 2017 από τους σεμπάμπ, οι οποίοι στη συνέχεια επιδόθηκαν σε αντίποινα εναντίον των κοινοτήτων που αρνήθηκαν να συνεργαστούν, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το HRW.
Σύμφωνα με την οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκατοντάδες παιδιά αναγκάστηκαν έκτοτε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, συνήθως χωρίς τους γονείς τους, για να αποφύγουν να στρατολογηθούν με τη βία στους σεμπάμπ που έχουν δηλώσει πίστη στην αλ Κάιντα.
«Η ανηλεής εκστρατεία στρατολόγησης των σεμπάμπ συνίσταται στην απαγωγή παιδιών από τους γονείς τους», σχολίασε η Λετίσια Μπάντερ, ειδική ερευνήτρια για την Αφρική του HRW.
Οι πρακτικές αυτές συναντώνται κυρίως σε τρεις περιοχές της επαρχίας Μπέι, στο νότιο τμήμα της Σομαλίας, μεγάλο μέρος της οποίας ελέγχεται από τους σεμπάμπ.
Σύμφωνα με το HRW, οι τζιχαντιστές έχουν ανοίξει στις περιοχές που ελέγχουν πολλά ισλαμικά θρησκευτικά σχολεία από το 2015, με στόχο να διαδώσουν την ιδεολογία τους.
Φύλαρχοι κοντά στην Μπαϊτνόα, την πρωτεύουσα της επαρχίας Μπέι, διηγήθηκαν στο HRW ότι τον Σεπτέμβριο οι σεμπάμπ τους ζήτησαν να τους παραδώσουν δεκάδες παιδιά ηλικίας 9 με 15 ετών,
Όταν αρνήθηκαν, δέχθηκαν απειλές για τη ζωή τους.
Τον ίδιο μήνα οι σεμπάμπ απήγαγαν τουλάχιστον 50 αγόρια και κορίτσια από δύο σχολεία και στη συνέχεια τα οδήγησαν στο χωριό Μπούλο Φουλάι, όπου βρίσκονται «πολλά θρησκευτικά σχολεία και ένα μεγάλο κέντρο (στρατιωτικής εκπαίδευσης)», σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων.
Η κυβέρνηση της Σομαλίας έχει λάβει μέτρα για να προστατεύσει τα σχολεία, όμως το HRW εκτιμά ότι θα πρέπει να καταβάλει περισσότερες προσπάθειες ώστε κανένα παιδί «να μην βρίσκεται σε κίνδυνο» και να στηρίξει όσα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
