 |
|
|  Τετάρτη 17/1
Επτά βουδιστές εθνικιστές διαδηλωτές σκοτώθηκαν σε ταραχές στην Μιανμάρ
AFP
Αστυνομικοί άνοιξαν πυρ το βράδυ της Τρίτης εναντίον ενός πλήθους βουδιστών εθνικιστών όταν αυτό αποπειράθηκε να καταλάβει ένα δημόσιο κτίριο στην επαρχία Ραχίν της Μιανμάρ, σκοτώνοντας επτά διαδηλωτές και τραυματίζοντας άλλους δεκατρείς, δήλωσε εκπρόσωπός της αστυνομίας στο Γαλλικό Πρακτορείο σήμερα.
«Οι δυνάμεις ασφαλείας διέταξαν το πλήθος να διαλυθεί και πυροβόλησαν προειδοποιητικά στον αέρα (...). Αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Κατόπιν αστυνομικοί πυροβόλησαν με αληθινές σφαίρες για να προειδοποιήσουν και να διαλύσουν» τους συγκεντρωμένους, είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μίο Σο, εκπρόσωπος της αστυνομίας.
«Επτά άνθρωποι σκοτώθηκαν και δεκατρείς τραυματίστηκαν στη Μράουκ Ου», συμπλήρωσε ο ίδιος και διευκρίνισε πως 20 αστυνομικοί τραυματίστηκαν από τις πέτρες που τους πέταξαν διαδηλωτές.
Σήμερα το πρωί η ηρεμία αποκαταστάθηκε στην πόλη, πρόσθεσε.
Η Μράουκ Ου βρίσκεται στη Ραχίν, στη δυτική Μιανμάρ, μια περιοχή όπου επικρατεί μεγάλη ένταση από το περασμένο καλοκαίρι και την έναρξη των εκτεταμένων επιχειρήσεων καταστολής που εξαπέλυσε ο βιρμανικός στρατός. Πάνω από 650.000 μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας των Ροχίνγκια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα και να προσφύγουν στο γειτονικό Μπανγκλαντές.
Τα Ηνωμένα Έθνη και ΜΚΟ θεωρούν ότι επρόκειτο για μια εκστρατεία «εθνικής εκκαθάρισης».
Ήταν η απαγόρευση μιας πορείας εθνικιστών για να τιμηθεί το αρχαίο βουδιστικό βασίλειο της Ραχίν αυτή που προκάλεσε το ξέσπασμα της οργής του πλήθους.
Αυτή η έκρηξη βίας σε μια περιοχή που είχε μείνει αλώβητη από τις πρόσφατες ταραχές και τις επιχειρήσεις εναντίον των Ροχίνγκια, όπου ζουν κυρίως βουδιστές, σημειώθηκε μερικές ώρες μετά την υπογραφή από το Μπανγκλαντές και τη Μιανμάρ μιας συμφωνίας για τον επαναπατρισμό των μειονοτικών Ροχίνγκια που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους από τα τέλη του Αυγούστου.
Υπό την πίεση της διεθνούς κοινότητας, η οποία είναι θορυβημένη για τις συνθήκες στους καταυλισμούς των προσφύγων, η κυβέρνηση της Μιανμάρ υποσχέθηκε να επιτρέψει τον επαναπατρισμό όλων όσοι μπορούν να αποδείξουν πως ζούσαν προηγουμένως στη χώρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
