 |
|
|  Παρασκευή 19/1
Eπτά τραυματίες από επίθεση μαθητή με τσεκούρι και κοκτέιλ Μολότοφ σε σχολείο της Σιβηρίας
AFP
Τουλάχιστον επτά άνθρωποι τραυματίστηκαν από την επίθεση ενός εφήβου με τσεκούρι και κοκτέιλ Μολότοφ στους συμμαθητές του σε ένα σχολείο της Σιβηρίας, σύμφωνα με τις αρχές, μερικές ημέρες έπειτα από παρόμοιο περιστατικό που αναζωπύρωσε τη συζήτηση γύρω από την ασφάλεια των ρωσικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Στην Ουλάν-Ουντέ, στην Μπουριατία, κοντά στα σύνορα με την Μογγολία, ένας έφηβος 15-16 χρονών "επιτέθηκε σε μαθητές 12-13 ετών με ένα τσεκούρι και στη συνέχεια έβαλε φωτιά στο σχολείο με μια φιάλη γεμάτη με εύφλεκτο υλικό", αναφέρει η ρωσική Επιτροπή Έρευνας σε ανακοίνωσή της.
Ο έφηβος που επιτέθηκε και συνελήφθη τραυμάτισε 7 ανθρώπους, οι δύο από τους οποίους είναι σε σοβαρή κατάσταση, σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της περιφερειακής κυβέρνησης της Μπουριατίας Βιατσεσλάβ Τσιμπίκιαποφ, τις δηλώσεις του οποίου επικαλέστηκε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ίντερφαξ.
Πρόκειται για τη δεύτερη επίθεση που γίνεται αυτήν την εβδομάδα σε ένα ρωσικό σχολείο. Την Δευτέρα, δύο έφηβοι επιτέθηκαν με μαχαίρι σε ένα σχολείο της Περμ στα Ουράλια, προκαλώντας τον τραυματισμό 15 ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των επιτιθέμενων, οι οποίοι αλληλομαχαιρώθηκαν.
Η πρώτη αυτή επίθεση αναζωπύρωσε τη συζήτηση γύρω από την ασφάλεια στα σχολεία, το οποίο αποτελεί ένα ευαίσθητο θέμα στη Ρωσία μετά το φονικό του 2004 σε ένα σχολείο του Μπεσλάν, στον Καύκασο, όπου μια ομάδα φιλοτσετσένων τρομοκρατών συνέλαβε ομήρους και σκότωσε 331 ανθρώπους, οι 186 εκ των οποίων ήταν μαθητές.
"Θα συζητήσουμε, θα δούμε γιατί απέτυχε το σύστημα ασφαλείας", δεσμεύτηκε η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Όλγκα Γκολόντετς, τις δηλώσεις της οποίας επικαλείται το Ίντερφαξ, προσθέτοντας ότι συστάθηκε μια ομάδα εργασίας για το ζήτημα αυτό.
Τον Σεπτέμβριο, ένας 15χρονος είχε επιτεθεί με τσεκούρι σε καθηγήτριά του στη Μόσχα, τραυματίζοντας αυτήν και δύο μαθητές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
