Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 28/1

O Tραμπ τούς...φόβησε όλους στο Νταβός

Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ζέιντ Ράαντ αλ Χουσέιν ,είδε ένα σενάριο βγαλμένο από τις παραμονές του Α΄ ΠΠ στην ομιλία του προέδρου τών ΗΠΑ!



Reuters

Ο Ύπατος Αρμοστής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Ζέιντ Ράαντ αλ Χουσέιν δήλωσε ότι τον θορύβησε το περιεχόμενο της ομιλίας του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός την Παρασκευή, τονίζοντας πως η προτροπή του ρεπουμπλικάνου προς όλες τις χώρες να υπηρετεί η καθεμιά τα δικά της συμφέροντα ίσως οδηγήσει τον κόσμο σε μια κατάσταση παρόμοια με εκείνη πριν από το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. «Αυτό είναι ένα σενάριο βγαλμένο από τον 20ό αιώνα», είπε ο Χουσέιν. Ο Τραμπ «προέτρεψε όλες τις χώρες να υπηρετήσουν η καθεμιά τα δικά της συμφέροντα, χωρίς να αναφερθεί σχεδόν καθόλου στο γεγονός ότι εάν συνέβαινε αυτό, εάν κάθε χώρα επιδίωκε την ικανοποίηση των δικών της, στενών συμφερόντων, θα ερχόταν σε σύγκρουση με άλλες κι ο κόσμος θα επέστρεφε στο 1913 ξανά». Ο πρίγκιπας Ζέιντ, ιορδανός πρώην διπλωμάτης και μέλος της έκπτωτης βασιλικής οικογένειας του Ιράκ, έχει επικρίνει επανειλημμένα τον Τραμπ στο παρελθόν, εντός των ορίων των καθηκόντων του. Από την πλευρά της, η κυβέρνηση Τραμπ έχει απειλήσει να αποχωρήσει από το Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα –μια υπηρεσία του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών διακριτή από το γραφείο του Ύπατου Αρμοστή, που όμως συνεργάζεται στενά μαζί του– διότι η Ουάσινγκτον θεωρεί ότι επιδεικνύει εχθρότητα έναντι του Ισραήλ, του στενότερου συμμάχου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Ο Τραμπ έγινε την Παρασκευή ο πρώτος εν ενεργεία πρόεδρος των ΗΠΑ έπειτα από 18 χρόνια που απηύθυνε μια ομιλία στην ετήσια σύναξη της διεθνούς πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ στο ελβετικό χιονοδρομικό θέρετρο. Στην ομιλία του, επιδίωξε να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, όμως ταυτόχρονα διεμήνυσε ότι θα αναλάβει δράση εναντίον συμφωνιών για το εμπόριο που θεωρεί άδικες σε βάρος της χώρας του. Επαναλαμβάνοντας το σύνθημά του «Πρώτα η Αμερική», ο Τραμπ τόνισε ότι αναμένει από όλους τους ηγέτες να βάζουν πάνω απ' όλα τα συμφέροντα των χωρών τους. Ο Ζέιντ, σχολιάζοντας αυτήν ακριβώς τη θέση του Τραμπ, τόνισε πως μια τέτοια πολιτική θα οδηγούσε στο «να διαλυθούν τα πάντα σε κάποιο στάδιο και να προκληθούν μεγάλα δεινά για τους λαούς». «Οι εθνικισμοί, οι σωβινισμοί (...), η αίσθηση ανωτερότητας ορισμένων εντός μιας κοινότητας, στη βάση του χρώματος του δέρματος ή της εθνότητας, (η θεωρία) πως οι άλλοι είναι κατά κάποιον τρόπο κατώτεροι, ή ότι ορισμένες χώρες είναι κατά κάποιον τρόπο ηθικά ανώτερες από τις άλλες — αυτό μοιάζει να μας οδηγεί πάντα σε προβλήματα», εξήγησε.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία