|
| Δευτέρα 29/1
Τα τουρκικά πλήγματα εντείνονται στην Συρία εναντίον τών Κούρδων και οι άμαχοι πληρώνουν βαρύ τίμημα
AFP
Eντάθηκαν σήμερα στα σύνορα ανάμεσα στην Τουρκία και τον κουρδικό θύλακο του Αφρίν, στη βόρεια Συρία, όπου οι άμαχοι πληρώνουν βαρύ τίμημα για την επίθεση που ο τούρκος πρόεδρος λέει πως είναι αποφασισμένος να συνεχίσει.
Η Τουρκία διεξάγει από τις 20 Ιανουαρίου επίθεση στην περιοχή του Αφρίν εναντίον της πολιτοφυλακής των Κούρδων της Συρίας Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), η οποία θεωρείται «τρομοκρατική» από την Άγκυρα, είναι όμως πολύτιμος σύμμαχος της Ουάσινγκτον στη μάχη κατά των τζιχαντιστών.
Ως αντίδραση στην επιχείρηση αυτή, οι ημιαυτόνομες κουρδικές αρχές ανακοίνωσαν ότι δεν θα συμμετάσχουν στις συνομιλίες για τη συριακή σύγκρουση που οργανώνονται αύριο από τη Ρωσία στο θέρετρο του Σότσι.
Σήμερα «τα αεροπορικά πλήγματα εντάθηκαν και τα πυρά πυροβολικού συνεχίσθηκαν» στο βόρειο και το δυτικό τμήμα του θυλάκου του Αφρίν, που βρίσκεται στα σύνορα με την Τουρκία, ανακοίνωσε το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με τον διευθυντή του, τον Ράμι Αμπντέλ Ραχμάν, από την αρχή της επιχείρησης οι τουρκικές δυνάμεις και οι σύροι αντάρτες σύμμαχοί τους πήραν τον έλεγχο οκτώ τοποθεσιών κατά μήκος των συνόρων.
Τουλάχιστον 14 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων πέντε παιδιά, έχασαν τη ζωή τους χθες Κυριακή από τα τουρκικά αεροπορικά πλήγματα που έχουν στόχο όλη την περιοχή, διευκρίνισε το Παρατηρητήριο, ανεβάζοντας σε 55 τον απολογισμό των αμάχων που έχουν σκοτωθεί από την αρχή της επίθεσης.
Στο κύριο νοσοκομείο του Αφρίν, οι τραυματίες συρρέουν και πολλοί μεταφέρονται σε καρότσες ημιφορτηγών, διαπίστωσε δημοσιογράφος συνεργαζόμενος με το Γαλλικό Πρακτορείο.
Δύο παιδιά μικρής ηλικίας κλαίνε με τα ρούχα τους γεμάτα αίμα, ενώ το προσωπικό προσπαθεί να τα εξετάσει μέσα σε υστερικές κραυγές. Ένα παιδί με ματωμένο πρόσωπο βογκά ενώ ένας γιατρός καθαρίζει την πληγή στον κρόταφό του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|