 |
|
|  Τετάρτη 31/1
ΟΗΕ
"Δεν υπάρχει ελπίδα για τερματισμό του λιμού, αν δεν επιτευχθεί ειρήνη",στις χώρες που πλήττονται απο πείνα!
Thomson Reuters Foundation
Οι συγκρούσεις επιδεινώνουν τους λιμούς παγκοσμίως, τόνισε χθες Τρίτη ο ΟΗΕ, ζητώντας να καταβληθούν περισσότερες ειρηνευτικές προσπάθειες προκειμένου να τερματιστεί η πείνα για σχεδόν 500 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν σε εμπόλεμες περιοχές.
Στις οκτώ χώρες του κόσμου που καταγράφονται τα περισσότερα περιστατικά πείνας, τουλάχιστον ένας στους τέσσερις ανθρώπους δεν έχει επαρκή τροφή, τόνισαν δύο υπηρεσίες του ΟΗΕ σε έκθεσή τους προς το Συμβούλιο Ασφαλείας.
Οι μεγαλύτερες ανάγκες καταγράφονται στην Υεμένη, όπου το 60% του πληθυσμού, 17 εκατομμύρια, είναι αντιμέτωπο με την πείνα, ενώ ακολουθεί το Νότιο Σουδάν, με το 45% του πληθυσμού να μην διαθέτει επαρκή τροφή.
«Αν δεν σταματήσουν οι πόλεμοι, αυτό που χτίζουμε κάθε ημέρα θα καταστρέφεται τη νύκτα», τόνισε ο Άντρε Βόρνιτς εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος από τη Ρώμη.
Χωρίς ειρήνευση «δεν έχουμε καμία πιθανότητα να σταματήσουμε την πείνα, ό,τι κι αν κάνουμε», πρόσθεσε.
Η εξάλειψη του λιμού και του υποσιτισμού ως το 2030 είναι ένας από τους 17 φιλόδοξους παγκόσμιους στόχους που έθεσαν οι κυβερνήσεις το 2015.
Όμως το ποσοστό της πείνας αυξήθηκε το 2016 για πρώτη φορά εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία, πλήττοντας 815 εκατομμύρια ανθρώπους, σε σχέση με τα 777 εκατομμύρια που ήταν το 2015.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, οι περισσότεροι πεινασμένοι, 489 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν σε εμπόλεμες χώρες.
Στην έκθεση αναφέρθηκαν οι 16 χώρες, μαζί με την κοιλάδα της λίμνης Τσαντ στη δυτική Αφρική, που είναι αντιμέτωπες με τον μεγαλύτερο κίνδυνο λιμού.
Η Συρία και ο Λίβανος, όπου ζουν εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες, είναι τρίτες στην κατάταξη με το 33% του πληθυσμού να αντιμετωπίζει ελλείψεις τροφίμων, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ.
«Η κλιμάκωση των συγκρούσεων είναι ένας από τους βασικούς λόγους αύξησης του επιπέδου λιμού παγκοσμίως», τόνισε ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ.
Σε δύο χώρες, το Αφγανιστάν και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, σημειώθηκε τον τελευταίο χρόνο δραματική αύξηση στον αριθμό των ανθρώπων που χρειάζονται διατροφική βοήθεια, τονίζεται στην έκθεση.
Στο Αφγανιστάν 7,6 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται επισιτιστική βοήθεια, με πολλούς εξ αυτών να ζουν σε περιοχές όπου οι ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν περιορισμένη πρόσβαση και όπου δρουν ένοπλες ομάδες.
Η κατάσταση στη ΛΔ Κονγκό επίσης «επιδεινώνεται» με 7,7 εκατομμύρια ανθρώπους να αντιμετωπίζουν ελλείψεις τροφίμων, σχεδόν 2 εκατομμύρια περισσότεροι από το 2016. Η κρίση στη ΛΔ Κονγκό χαρακτηρίστηκε η πιο παραγνωρισμένη για το 2017, σύμφωνα με έκθεση του Thomson Reuters Foundation.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
