Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σάββατο Ωρα 7.42μμ ---------------------------------------- Σχηματίσθηκε κυβέρνηση συμβιβασμού ---------------------------------------- ΑΙΡΕΤΑΙ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΟΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΛΙΒΑΝΟ ----------------------------------------

ΒΗΡΥΤΟΣ.-(Ξένα Πρακτορεία)

Ο Λίβανος απέκτησε σήμερα μια κυβέρνηση συμβιβασμού έπειτα από εμπλοκή σχεδόν ενός χρόνου ανάμεσα στα αντίπαλα στρατόπεδα, την οποία επιδείνωσε η σύγκρουση στη γειτονική Συρία που διαιρεί βαθιά τη χώρα. "Έπειτα από δέκα μήνες προσπαθειών, υπομονής (...), μια κυβέρνηση που θα προφυλάσσει το εθνικό συμφέρον γεννήθηκε", δήλωσε ο πρωθυπουργός Ταμάμ Σαλάμ, έπειτα από την ανακοίνωση της λίστας των 24 υπουργών. "Είναι μια κυβέρνηση που συνενώνει και είναι η καλύτερη μέθοδος για να αντιμετωπίσει ο Λίβανος τις προκλήσεις", πρόσθεσε ο Ταμάμ, ο οποίος διορίστηκε τον Απρίλιο του 2013. Η κυβέρνηση περιλαμβάνει για πρώτη φορά εδώ και τρία χρόνια και τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα: εκείνο της ισχυρής σιιτικής Χεζμπολάχ, που μάχεται εναντίον των ανταρτών στη Συρία στο πλευρό του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, και το συνασπισμό του οποίου ηγείται ο Σάαντ Χαρίρι, που υποστηρίζει τη συριακή αντιπολίτευση. Χάρη σε έναν συμβιβασμό που επιτεύχθηκε έπειτα από μήνες δύσκολων διαπραγματεύσεων, η 24μελής κυβέρνηση δίνει οκτώ χαρτοφυλάκια στο στρατόπεδο της Χεζμπολάχ, μεταξύ των οποίων δύο για τα μέλη του κόμματος, οκτώ στο λεγόμενο συνασπισμό «14 Μαρτίου» του Χαρίρι, μεταξύ των οποίων το υπουργείο Εσωτερικών και οκτώ σε υπουργούς που πρόσκεινται στον πρόεδρο Σουλεϊμάν, που θεωρείται ουδέτερος, και στον ηγέτη των Δρούζων Ουάλιντ Τζουμπλάντ, που θεωρείται κεντρώος. Η φόρμουλα αυτή βρέθηκε έτσι ώστε καμία από τις δύο αντίπαλες ομάδες να μην έχει δικαίωμα βέτο στις κυβερνητικές αποφάσεις. Στις 21 Ιανουαρίου, ο Χαρίρι είχε δηλώσει έτοιμος να συμμετάσχει σε μία κυβέρνηση που θα περιελάμβανε μέλη της Χεζμπολάχ, σε μια αλλαγή πλεύσης σε σχέση με προηγούμενες δηλώσεις του κατά του σιιτικού κόμματος. Ο Χαρίρι είχε επίσης αποσύρει την υποψηφιότητα του ευνοούμενού του για τη θέση-κλειδί του υπουργού Εσωτερικών, του απόστρατου στρατηγού Άχραφ Ρίφι, που είναι πρώην αρχηγός της λιβανικής αστυνομίας και θεωρείται μαύρο πρόβατο για το σιιτικό κόμμα, που προέβαλε βέτο. Τελικά, το υπουργείο ανατέθηκε στον Νουχάντ αλ-Ματσνούκ, βουλευτή του Ρεύματος του Μέλλοντος του Χαρίρι και ο Ρίφι διορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης. Εξάλλου, το κίνημα του χριστιανού συμμάχου της Χεζμπολάχ, του Μισέλ Αούν, παίρνει τα δύο άλλα υπουργεία που ορέγονταν τα δύο μέρη, το Εξωτερικών και της Ενέργειας.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία