 |
|
|  Πέμπτη 1/2
Ο γύρος του κόσμου... με ταμπέλες «Μην Ενοχλείτε»
Reuters
Η ταμπέλα «Μην Ενοχλείτε» είναι ένα από τα σύμβολα των ξενοδοχείων. Και ο Ιταλός Εντοάντο Φλόρες συλλέγει αυτές τις ταμπέλες εδώ και χρόνια πολλά.
«Οι ταμπέλες "Μην Ενοχλείτε" είναι μερικές φορές μια αγνοημένη και όχι ιδιαίτερα αξιοποιημένη πλευρά του μάρκετινγκ του κλάδου της ξενοδοχίας» λέει ο Φλόρες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, άρχισε να συλλέγει τέτοιες ταμπέλες, καθώς για πολύ καιρό ταξίδευε ως ειδικός εκπαιδευτής στα Ηνωμένα Έθνη. «Είχα μία στο γραφείο μου που είχα φέρει από το Πακιστάν ως σουβενίρ. Ήταν από το Holiday Inn στην Ισλαμαμπάντ. Την είδε ένας φίλος μου και πρότεινε να ξεκινήσω συλλογή» προσθέτει.
Στα χρόνια που πέρασαν, ο Φλόρες συγκέντρωσε έναν ασύλληπτο αριθμό τρόπων με τους οποίους οι πελάτες ενός ξενοδοχείου μπορούν να πουν «εξαφανίσου!» σ' έναν ανεπιθύμητο. Η συλλογή του... περηφανεύεται πάνω από 14.000 ταμπέλες «Μην Ενοχλείτε», από 200 χώρες! Κάθε μία είναι καταλογογραφημένη, φωτογραφημένη και αρχειοθετημένη σε κουτιά μέσα στο σπίτι του.
Δεν του πάει η καρδιά να τις «κλέβει», είτε τις αγοράζει είτε ζητά άδεια να τις πάρει. Δέχεται και δωρεές από φίλους ή από ξενοδοχεία απ' όλον τον κόσμο. Συλλέγει ταμπέλες ανεξάρτητα από την αισθητική αξία τους, δεν τον ενδιαφέρουν άλλες ταμπέλες ξενοδοχείων όπως αυτές για την πλύση ρουχισμού. Και δεν ενδιαφέρεται να πουλήσει. Είναι συλλέκτης, με όλη τη σημασία της λέξης.
Δεν μπορεί να διαλέξει ποια είναι η πιο αγαπημένη του, αλλά ξέρει ποια είναι η πιο σπάνια: «Μια από τις πιο ξεχωριστές ταμπέλες μου - αν και όχι πολύ ελκυστική - προέρχεται από το Domus Sanctae Marthae, εκεί όπου ζει σήμερα ο Πάπας. Το Domus Sanctae Marthae λειτουργεί ως ξενώνας για όσους έχουν δουλειές με την Αγία Έδρα» εξηγεί.
Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής του είναι με φροντίδα αρχειοθετημένο ανά χώρα, αλλά ο Φλόρες κρατά μερικές ταμπέλες σε κοινή θέα. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν σχέδια για έκθεση ή για κάποια στέγη της συλλογής του (εκτός της οικίας του). Αλλά η ιδέα δεν τον βρίσκει αντίθετο: «Έχω πολλές φορές σκεφτεί ότι θα μπορούσαν να φιγουράρουν ωραία σε μια μόνιμη έκθεση, ανοιχτή στο κοινό. Πού, όμως; Σ' ένα μουσείο "DO NOT DISTURB";».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
