 |
|
|  Παρασκευή 2/2
Η αστυνομία του Μίσιγκαν,στις ΗΠΑ, ζήτησε συγγνώμη από ένα θύμα του γιατρού Νάσαρ επειδή δεν την πίστεψε όταν κατήγγειλε τη σεξουαλική κακοποίηση που δέχθηκε από εκείνον
AFP
Η αστυνομία του Μίσιγκαν στις ΗΠΑ ζήτησε δημοσίως συγγνώμη από μία γυναίκα επειδή αγνόησε το 2004 την καταγγελία της για σεξουαλική επίθεση από τον πρώην γιατρό της αμερικανικής ολυμπιακής ομάδας ενόργανης γυμναστικής Λάρι Νάσαρ.
Ο Νάσαρ καταδικάστηκε πρόσφατα για το μεγαλύτερο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης στον αμερικανικό αθλητισμό, με τη δικαιοσύνη να εκτιμά τα θύματά του σε τουλάχιστον 265.
Η αστυνομία της Μερίντιαν Τάουνσιπ δημοσίευσε την Τετάρτη το βράδυ την έκθεσή της για την έρευνα που διεξήγαγε το 2004, όταν η 17χρονη Μπριάν Ράνταλ- Γκέι κατήγγειλε ότι δέχθηκε σεξουαλική επίθεση από τον Νάσαρ.
«Μας ξέφυγε. Δεν θα κρυφτούμε. Κάναμε λάθος», παραδέχθηκε ο Φρανκ Ουόλς αξιωματούχος της περιοχής. Ο ίδιος και ο διοικητής της αστυνομίας Ντέιβιντ Χολ πρόκειται να ζητήσουν συγγνώμη από την Ράνταλ-Γκέι «για τον τρόπο που η αστυνομία χειρίστηκε την υπόθεση το 2004».
Τότε η αστυνομία είχε ανακρίνει τον Νάσαρ, όμως έκλεισε την υπόθεση χωρίς να δώσει συνέχεια, καθώς ο γιατρός κατάφερε να πείσει τους αστυνομικούς ότι εφάρμοσε στη νεαρή μια νέα μέθοδο θεραπείας, μετέδωσαν τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Ο Χολ δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου χθες ότι η αστυνομία «παραπλανήθηκε» από τον γιατρό, που είχε αναλάβει και την αθλητική ομάδα του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. «Θα έπρεπε να έχω δώσει (την έρευνα) σε κάποιον άλλο ειδικό», πρόσθεσε παραδεχόμενος ότι έκανε λάθος.
Η Ράνταλ- Γκέι και η μητέρα της κατήγγειλαν στις αρχές ότι ο Νάσαρ της χάιδεψε το στήθος και προσπάθησε να τη διεισδύσει με τα δάκτυλά του χωρίς να φορά γάντια, σύμφωνα με την αστυνομική έκθεση.
«Ένιωσα ότι με αγνοούν», δήλωσε η νεαρή γυναίκα, η οποία είχε απευθυνθεί στον γιατρό για έναν τραυματισμό στη μέση της.
Ο Νάσαρ είχε δηλώσει στην αστυνομία ότι εφάρμοζε μια νέα μέθοδο θεραπείας, την οποία μάλιστα τους παρουσίασε και με power point.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
