Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 08/02

ΤΟ ΒΡΩΣΙΜΟ ΦΥΚΙ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟ ΣΑΜΙΩΤΙΚΟ ΜΟΣΧΑΤΟ

Γαστρονομικές δημιουργίες υψηλής μαγειρικής τέχνης

(γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου)





Σαν παιδιά, βλέπαμε τα φύκια να επιπλέουν στη θάλασσα ή να μετατρέπουν το βυθό της σε σκουρόχρωμο κι αναζητούσαμε ακτές αμμουδερές. Αργότερα, στις καταδύσεις διαπιστώναμε πως η ζωή που αναπτύσσεται ανάμεσα στη λικνιζόμενη πράσινη επιφάνειά τους, είναι ποικιλόχρωμη και πολυπληθής. Σήμερα, φαίνεται να κερδίζουν διαρκώς έδαφος στη διεθνή κουζίνα ως βασικοί πρωταγωνιστές σε σούσι γεύματα, ωστόσο, στην ελληνική διατροφή δεν έχουν ακόμη εισαχθεί δυναμικά.

Στις δυτικές χώρες που οι λάτρεις των sushi rolls πολλαπλασιάζονται, τα φύκια έχουν ισχυρή παρουσία και μεγάλη -όπως λένε οι ειδικοί- διατροφική αξία ως μια εναλλακτική μορφή πρωτεΐνης φυτικής προέλευσης.

Από την «ιχθυόεσσα» περιοχή του Βορείου Αιγαίου και τη Σάμο, ο executive chef και παγκόμιος κριτής γαστρονομίας W.A.C. S Ευάγγελος Μπιλιμπάς, τακτικό μέλος της Λέσχης Αρχιμαγείρων Ελλάδος, αφού για χρόνια εντρύφησε στα ολόφρεσκα ψάρια και θαλασσινά τoυ νησιού, φέτος στα πλαίσια της διεθνούς ΗοReCa όχι μόνο θα δημιουργήσει καινοτόμες συνταγές με υλικό το βρώσιμο φύκι αλλά και θα το συνδυάσει με το σαμιώτικο μοσχάτο κρασί του Συνεταιρισμού της Σάμου, το τόσο ιδιαίτερα δροσιστικό και φρουτώδες. H έκθεση ξεκινά στις 9 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει ως τις 12 Φεβρουαρίου, στο εκθεσιακό κέντρο Metropolitan Expo.

Από τις παγωμένες ακτές της Ιρλανδίας, το φύκι «dulce» με χρώμα και μυρωδιά που παραλλάσσει με το… μπέηκον θα αποτελέσει υλικό για τη δημιουργία ενός vegan burger δι εμπνεύσεως υψηλής γαστρονομικής προσέγγισης. Κι ακόμη:

Σαλάτα από φύκια, πράσινα φυλλώματα, μανιτάρια πλευρώτους, γαρίδα, λάδι τρούφας, χαβιάρι από γλυκό Μοσχάτο Σάμου.

Θαλασσινός μουσακάς με καραβίδα σβησμένη με τραγανό λευκό ξηρό Μοσχάτο Σάμου.

Θαλασσινές ταλιατέλες με κρέμα καπνιστού σολωμού και λευκό ημίξηρο Μοσχάτο

Σούπα με ραβιόλι γεμιστό με ραγού φυκιών και γαρίδας σβησμένης με πέντε χρόνια παλαιωμένο γλυκό Μοσχάτο.

Μπαρμπούνι με ραγού λαχανικών αρωματισμένων με λευκό ξηρό μοσχάτο Σάμου, πουρέ σελινόριζας και τουίλ από φύκια.

Στρείδι με φύκια και σάλτσα από λευκό ημίξηρο μοσχάτο

Και για επιδόρπιο: Γλυκιά κρέμα με τσάι μάτσα, άγαρ-άγαρ και ημίξηρο ροζέ κρασί.

«Γνωρίζαμε μέχρι στιγμής τα φύκια από σούσι, σε σαλάτες ή και κάποιους ζωμούς. Φέτος, στη ΗoReCa με τη Λέσχη Αρχιμαγείρων Ελλάδος, θα προσπαθήσω να δείξω ότι αξίζει να εισαχθούν στην ελληνική διατροφή ώστε τα οφέλη τους να είναι πολλαπλά. Για παράδειγμα να τα χρησιμοποιήσουμε στις συνταγές μας αντί για το αλάτι που γνωρίζουμε πόσο επιβαρύνει τον οργανισμό μας. Αξίζει να σκεφθεί κανείς πως μόλις 100 γραμμάρια βρώσιμων φυκιών περιέχουν τόσο φωσφόρο όσο 2.400 κιλά καρότα, ενώ η περιεκτικότητά τους σε ιώδιο είναι εξαιρετικά μεγάλη, όπως και σε βιταμίνες Α και Κ, ασβέστιο, μαγνήσιο και αντιοξειδωτικά…» δηλώνει χαρακτηριστικά ο σεφ.

«Αγαπώ τη Σάμο και τα αγροτοδιατροφικά της προϊόντα, τα οποία θεωρώ υψηλής διατροφικής αξίας. Το παγκοσμίως γνωστό και πολυβραβευμένο σαμιώτικο μοσχάτο κρασί, αποτελεί στοιχείο που συνδέεται άρρηκτα με τη γαστρονομική ταυτότητα του νησιού μας, με τη μακραίωνη παράδοση και την ιστορία του και ταιριάζει τόσο με την κουζίνα της γιαγιάς όσο και με τις γκουρμέ εκφάνσεις. Η φετινή μου επιλογή των βρώσιμων φυκιών, για την παρουσίαση στη Horeca, εντάσσεται στη σύγχρονη τάση αναζήτησης και νέων πρώτων υλών υψηλής διατροφικής αξίας που να μπορούν να εναρμονίζονται με το θαλασσινό στοιχείο, το τόσο σημαντικό για μας τους νησιώτες, δίνοντάς του ωστόσο μια καινοτόμα πινελιά…»

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία