 |
|
|  Tετάρτη 14/2
Και τα μυρμήγκια (εκτός από τους ανθρώπους) περιποιούνται τους τραυματίες στο πεδίο της μάχης!
Πηγές "Science","New Scientist"
Ένα είδος αφρικανικού μυρμηγκιού, τα «Ματαμπέλε», παρατηρήθηκαν να περιποιούνται τους τραυματίες τους, γλύφοντας τις πληγές τους και βοηθώντας τους έτσι να επιβιώσουν.
Είναι το πρώτο ζώο -εκτός από τους ανθρώπους- που διαπιστώθηκε ότι έχει τέτοια συμπεριφορά, δηλαδή κάνει χρήση «νοσοκόμων». Παρόλο που οι πίθηκοι είναι γνωστό ότι περιποιούνται τα δικά τους τραύματα, είναι η πρώτη φορά που έχει παρατηρηθεί επιστημονικά ένα ζώο πλην του ανθρώπου να παρέχει στοχευμένη ιατρική φροντίδα -και μάλιστα αποτελεσματική- στους ομοίους του.
Τα μυρμήγκια Ματαμπέλε (Megaponera analis), τα οποία φθάνουν σε μήκος τα δύο εκατοστά, είναι ένα μαχητικό είδος που περνάει τη ζωή του εμπλεκόμενο σε συνεχείς συγκρούσεις, ιδίως με τερμίτες. Αρκετές φορές μέσα στη μέρα, «στρατιές» 200 έως 600 μυρμηγκιών εκστρατεύουν ενάντια σε φωλιές τερμιτών. Οι τελευταίοι αμύνονται με ισχυρές δαγκωματιές που συχνά κόβουν ένα ή περισσότερα άκρα των μυρμηγκιών.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον συμπεριφοριστή οικολόγο Έρικ Φρανκ του γερμανικού Πανεπιστημίου του Βίρτσμπουργκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "Proceedings of the Royal Society B" της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών της Βρετανίας, σύμφωνα με το "Science" και το "New Scientist", βιντεοσκόπησαν για πρώτη φορά τα Ματαμπέλε όχι απλώς να μεταφέρουν τους τραυματίες τους πίσω στη μυργκηφωλιά τους, αλλά επίσης μέσα σε αυτήν να γλύφουν με το στόμα τους για αρκετή ώρα (έως τέσσερα λεπτά) τα τραύματα των συντρόφων τους.
«Δείξαμε, για πρώτη φορά στο ζωικό βασίλειο, μια κανονική θεραπεία εστιασμένη σε ένα τραύμα. Είχαμε έως τώρα ανεκδοτολογικές παρατηρήσεις περιποίησης τραυμάτων σε άλλα ζώα, αλλά κανένα που να έχει μελετηθεί επιστημονικά» δήλωσε ο Φρανκ.
«Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν τα μυρμήγκια απλώς καθαρίζουν τις πληγές και απομακρύνουν τη σκόνη, όπως κάνουμε κι εμείς με τα τραύματά μας για να αποτρέψουμε τη μόλυνση, ή αν επίσης μέσα στο σάλιο τους διαθέτουν κάποιες αντιμικροβιακές ουσίες» πρόσθεσε.
Σε κάθε περίπτωση, η θεραπεία φέρνει θεαματικά αποτελέσματα. Οι επιστήμονες πειραματίσθηκαν με μερικά μυρμήγκια εμποδίζοντάς τα να γλύψουν τις πληγές των τραυματιών και διαπίστωσαν ότι τότε το 80% των ακρωτηριασμένων μυρμηγκιών πέθαναν μέσα σε λίγες ώρες. Αντίθετα, όταν οι πληγές τους είχαν τύχει περιποίησης, το 90% επέζησαν, πράγμα που επιβεβαιώνει ότι το γλύψιμο είναι σωτήριο. Ακόμη και με ένα ή δύο πόδια λιγότερα, τα θεραπευμένα ακρωτηριασμένα μυρμήγκια τρέχουν μετά εξίσου γρήγορα με τα αρτιμελή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
