 |
|
|  Σάββατο 17/2
Σε ξέφρενους ρυθμούς ζει η Βόρεια Ελλάδα το τελευταίο τριήμερο της Αποκριάς
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Σε ρυθμούς ξέφρενου γλεντιού ζει η Βόρεια Ελλάδα το τελευταίο τριήμερο της Αποκριάς. Οι καρναβαλικές παρελάσεις συνδυάζονται αρμονικά με την παράδοση, καλώντας μικρούς και μεγάλους να γιορτάσουν και να διασκεδάσουν αφήνοντας πίσω την "γκρίζα" καθημερινότητα.
Οι εκδηλώσεις καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα προτιμήσεων. Από Γενίτσαρους και Μπούλες στην Νάουσα, Φανούς στην Κοζάνη και Κουδουνοφόρους στο Σοχό Θεσσαλονίκης έως τη μεγαλειώδη παρέλαση της Ξάνθης και το κάψιμο του βασιλιά καρνάβαλου. Η αυλαία πέφτει την Καθαρά Δευτέρα με το πέταγμα του χαρταετού και σαρακοστιανά εδέσματα.
"Βασίλισσα" του καρναβαλιού παραμένει η Ξάνθη, η πόλη με τα "χίλια χρώματα" και με 53 χρόνια πετυχημένων διοργανώσεων. Περισσότεροι από 5.000 καρναβαλιστές και 80.000 επισκέπτες συμμετέχουν στο αποκριάτικο ξεφάντωμα, που κορυφώνεται την Κυριακή, στη 1 το μεσημέρι, με τη μεγάλη παρέλαση.
Ο τίτλος των φετινών γιορτών είναι "Καρναβάλι των Χρωμάτων", καθώς δεκάδες άρματα, χιλιάδες καρναβαλιστές, μικροί και μεγάλοι, ξεχύνονται στους δρόμους της Ξάνθης σε ξέφρενους ρυθμούς, δημιουργώντας μια πανδαισία χρωμάτων, ήχων και γλεντιού.
Μετά την ολοκλήρωση της εντυπωσιακής παρέλασης ακολουθεί στις 6:30 το απόγευμα το "Κάψιμο του Τζάρου", ένα ομοίωμα του βασιλιά Καρνάβαλου, που καίγεται σε μια μεγάλη φωτιά, δίπλα στον Κόσυνθο ποταμό.
Ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα σηματοδοτεί το τέλος του καρναβαλιού. Πλήθος κόσμου, ντόπιοι και επισκέπτες, παρακολουθούν τη λήξη των Θρακικών Λαογραφικών Εορτών κάτω από τη λάμψη ενός εντυπωσιακού σόου με πυροτεχνήματα.
Την Καθαρά Δευτέρα, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη δημοτική ενότητα Σταυρούπολης Ξάνθης. Κάτοικοι και πολιτιστικοί σύλλογοι της περιοχής, περιμένουν να υποδεχθούν τους καρναβαλιστές της κυριακάτικης παρέλασης, άλλα και όσους θέλουν να περάσουν την ημέρα τους σε έναν τόπο με μοναδικά πολιτιστικά, λαογραφικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία, στην καρδιά ενός φυσικού παράδεισου της κοιλάδας του ποταμού Νέστου.
Στην Σταυρούπολη, στις 12 το μεσημέρι, αναβιώνει το έθιμο της Καμήλας. Οι κάτοικοι με τους επισκέπτες με τους επισκέπτες, μεταμφιεσμένοι και κάνοντας διάφορους ήχους θα συμμετάσχουν σε μια παρέλαση χρωμάτων και χαράς, με οδηγό ένα ομοίωμα καμήλας και έναν ενήλικο να παριστάνει τον καμηλιέρη Άραβα.
Το έθιμο της καμήλας αρχικά είχε παγανιστικό χαρακτήρα, τελούνταν και συμβόλιζε την δέηση των κατοίκων για τη γονιμότητα της γης, αφού η χρονική στιγμή συνέπιπτε με τον ερχομό της άνοιξης και την έναρξη των αγροτικών εργασιών. Αργότερα σε συνδυασμό με την Ορθόδοξη πίστη και θρησκεία που θέτει την ημέρα αυτή ως την Αρχή της Σαρακοστής, άλλαξε χαρακτήρα και συμβολίζει πια στο νου των κατοίκων το τέλος των εορτών του καρναβαλιού και την αρχή της νηστείας.
Στην κεντρική πλατεία Σταυρούπολης θα αναβιώσει επίσης το εθιμικό δρώμενο των Κορδελάτων της Νάξου. Οι Κορδελάτοι φορούν φουστανελά φτιαγμένη από "γύρο" (στρωσίδι κρεβατιού), άσπρο πουκάμισο και φέσι, όλα στολισμένα με χρωματιστές κορδέλες και άλλα στολίδια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
