 |
|
|  Τρίτη 20/2
Αύξηση των κρουσμάτων ιλαράς σε όλη την Ευρώπη- Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας απευθύνει έκκληση για την αναγκαιότητα των εμβολιασμών
Hihnua
Μία αύξηση της τάξης του 400% των κρουσμάτων ιλαράς παρατηρήθηκε στην Ευρώπη το 2017 σε σύγκριση με το 2016, μολύνοντας πάνω από 21.000 ανθρώπους και προκαλώντας τον θάνατο 35 ανθρώπων, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το περιφερειακό γραφείο για την Ευρώπη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Οι περισσότερες περιπτώσεις μολύνσεων παρατηρήθηκαν σε 15 από τις 53 χώρες της περιοχής, κυρίως στην Ρουμανία, την Ιταλία και την Ουκρανία, αντιπροσωπεύοντας συνολικά το 70% σε ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς τα τελευταία χρόνια στις χώρες αυτές δεν γινόντουσαν εμβολιασμοί, ενώ είχε μειωθεί και η παροχή εμβολίων, σύμφωνα με στοιχεία του ΠΟΥ.
« Κάθε μία νέα περίπτωση μόλυνσης από ιλαρά στη Ευρώπη μας υπενθυμίζει ότι τα παιδιά και οι ενήλικες που δεν εμβολιάζονται, ανεξάρτητα από το πού ζουν, κινδυνεύουν να νοσήσουν και να διαδώσουν την νόσο σε εκείνους που πιθανόν να μην έχουν τη δυνατότητα να εμβολιασθούν» λέει η Δρ. Ζουζάνα Τζακάμπ, περιφερειακή διευθύντρια για τη Ευρώπη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Η ιλαρά, μια εξαιρετικά μεταδοτική ιογενής ασθένεια, μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιες βλάβες ή ακόμη και να σκοτώσει ασθενείς. Οι πιο σοβαρές επιπλοκές περιλαμβάνουν τύφλωση, εγκεφαλίτιδα - μια λοίμωξη που προκαλεί οίδημα του εγκεφάλου και μπορεί να οδηγήσει σε κώφωση ή μαθησιακές δυσκολίες, σοβαρή διάρροια και σοβαρές αναπνευστικές λοιμώξεις όπως πνευμονία.
Το Παγκόσμιο Σχέδιο Δράσης για τον Εμβολιασμό στοχεύει στην εξάλειψη της ιλαράς και της ερυθράς σε πέντε περιοχές του ΠΟΥ έως το 2020. Σήμερα Τρίτη, οι υπουργοί Υγείας 11 χωρών θα συναντηθούν για να συζητήσουν την από κοινού εργασία για την επίτευξη των στόχων που ορίζονται στο Ευρωπαϊκό Σχέδιο Δράσης για τον Εμβολιασμό μέχρι το 2020.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
