 |
|
|  Tετάρτη 21/2
Αλβανοί κακοποιοί ήθελαν να πουλήσουν ...αρκουδάκι προς 1.100 ευρώ,βάζοντας αγγελία στο διαδίκτυο- Tελικά εντοπίσθηκε και κατασχέθηκε και θα μεταφερθεί στο Καταφύγιο της οργάνωσης "Αρκτούρος" στο Νυμφαίο Φλώρινας
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Ένα αρκουδάκι είχε βγει προς πώληση στην Αλβανία, μέσω του διαδικτύου, αντί του ποσού των 1.100 ευρώ, αλλά για καλή του τύχη, φιλοζωική οργάνωση εντόπισε την αγγελία, το ζώο κατασχέθηκε και βρίσκεται πλέον στο περιβαλλοντικό κέντρο του "Αρκτούρου".
Η ιστορία του "Ρέι", όπως ονομάστηκε το αρκουδάκι, αποκαλύφθηε όταν άνθρωποι της φιλοζωικής οργάνωσης "Animal Rescue Albania" εντόπισαν στο διαδίκτυο μία αγγελία πώλησης ενός ορφανού αρκουδιού. Η αγγελία, μάλιστα, ήταν online ήδη για πέντε μέρες, χωρίς καμία παρέμβαση. Η οργάνωση ενημέρωσε άμεσα τον αρμόδιο εισαγγελέα και την επόμενη ημέρα το ζώο κατασχέθηκε από τον παράνομο "ιδιοκτήτη" του. Παρά τους ισχυρισμούς του ότι τον είχε βρει να περιπλανιέται μόνος του, οι άνθρωποι της "Animal Rescue Albania" πιστεύουν -σύμφωνα με τον "Αρκτούρο"- ότι είχε σκοτώσει τη μητέρα του "Ρέι" και στη συνέχεια τον αιχμαλώτισε με σκοπό να τον πουλήσει. Όταν κατασχέθηκε ήταν πολύ φοβισμένος, είχε ελάχιστα δόντια και ήταν σοβαρά υποσιτισμένος, με βάρος μόλις 5 κιλά, αλλά αμέσως άρχισε να ανακτά τις δυνάμεις του χάρη στην ενισχυμένη διατροφή που του παρασχέθηκε.
Ο "Ρέι" μεταφέρθηκε στο ζωολογικό κήπο στα Τίρανα για προσωρινή φιλοξενία και κατόπιν σχετικού αιτήματος και της ολοκλήρωσης των γραφειοκρατικών διαδικασιών, που κράτησαν αρκετούς μήνες, το αρκουδάκι μεταφέρθηκε στον κτηνιατρικό σταθμό του "Αρκτούρου", όπου σε μια περιφραγμένη έκταση περίπου πέντε στρεμμάτων θα ζει μέχρι την ηλικία των τριών ετών. Στη συνέχεια θα μεταφερθεί στο Καταφύγιο της οργάνωσης, στο Νυμφαίο, καθώς η επανένταξή του στο φυσικό περιβάλλον δεν είναι πλέον εφικτή.
Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, ο "Ρέι" είναι το τέταρτο αρκουδάκι στην Αλβανία που έσωσε από την αιχμαλωσία ο "Αρκτούρος" τα τελευταία χρόνια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
