 |
|
|  Κυριακή 25/2
Αποκάλυψη από την Καίτη Γκρέυ: «Ήμουν έγκυος στο παιδί του Στέλιου Καζαντζίδη»
ΑΘΗΝΑ.-
Η Βάσω Καζαντζίδη βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή, Αλήθειες με τη Ζήνα και αποκάλυψε για πρώτη φορά πως ο τραγουδιστής δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, λόγω ενός ατυχήματος. Συγκεκριμένα, ανέφερε: «Θα γινόταν ένας πολύ καλός και στοργικός πατέρας. Και δεν έφταιξε εκείνος. Άλλοι έφταιξαν!», ανέφερε και συνέχισε: «όταν ο Στέλιος υπηρετούσε στον στρατό, μετά τη Μακρόνησο, τον πήγαν κάπου στον Διόνυσο. Και εκεί τον έβαλαν στα μουλάρια. Στον στάβλο. Και εκεί τον χτύπησε στους όρχεις ένα μουλάρι. Και του είπε ο γιατρός “τη ζωή σου την γλιτώσαμε, αλλά δεν θα γίνεις ποτέ πατέρας”. Αυτή είναι η αλήθεια! Για αυτό είπα ότι δεν έφταιξε εκείνος. Άλλοι φταίξανε και άλλοι του στέρησαν αυτή τη χαρά και την ευτυχία».
Η Κάτη Γκρέυ, η οποία υπήρξε ζευγάρι με τον καλλιτέχνη, ακούγοντας τα παραπάνω, έκανε μια αποκάλυψη-βόμβα.
Μιλώντας στην Espresso, εκμυστηρεύτηκε πως ήταν έγκυος στο παιδί του Σέλιου Καζαντζίδη.
«Ποιος λέει ότι ο Στέλιος δεν έκανε παιδιά; Εγώ έμεινα μαζί του έγκυος σ’ ένα αγοράκι, αλλά απέβαλα. Ήμουν τεσσάρων μηνών και πήγαινα στο κέντρο να τραγουδήσω, ενώ έπρεπε να κάτσω σπίτι. Έβαζα ζώνη και την έσφιγγα για να μην φαίνεται η κοιλιά μου. Τι να έκανα; Έπρεπε να δουλεύω γιατί πλήρωνα χρέη του Καζαντζίδη», αποκάλυψε, τονίζοντας έτσι και τον λόγο που απέβαλε.
Στην συνέχεια η τραγουδίστρια σχολίασε και τα λεγόμενα της τελευταίας του συζύγου για το ατύχημα του Καζαντζίδη: «Ας γελάσω! Πότε τον χτύπησε το μουλάρι στον στρατό, αφού κάθε μέρα ήμουν στο στρατόπεδο με τον Χρήστο Κολοκοτρώνη»;
Τέλος, αποκάλυψε πως η αποβολή του μωρού ήταν και ο λόγος που ο Στέλιος Καζαντζίδης την χώρισε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
