 |
|
|  Τρίτη 27/2
Παραιτήθηκε απο υπουργός η Ράνια Αντωνοπούλου,μετά τον θόρυβο απο τις καταγγελίες οτι εισπράττει επίδομα ενοικίου-Δηλώνει οτι κίνησε τις διαδικασίες για να επιστρέψει το σύνολο τών χρημάτων που έλαβε
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Παραιτήθηκε -και η παραίτησή της έγινε δεκτή απο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα- αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας Ράνιας Αντωνοπούλου,μετά τον σάλο απο τις αποκαλύψεις οτι ελάμβανε...επίδομα ενοικίου.
«Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, έκανε δεκτή την παραίτηση της αναπληρώτριας υπουργού Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Ρ. Αντωνοπούλου και την ευχαριστεί για την τριετή σημαντική προσφορά της", αναφέρει σε ανακοίνωση του το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού.
Εξάλλου,καταργείται με απόφαση του Αλέξη Τσίπρα η διάταξη που έδινε το δικαίωμα σε εξωκοινοβουλευτικά μέλη της κυβέρνησης να λαμβάνουν επίδομα ενοικίου
Ράνια Αντωνοπούλου
Να κριθεί από το έργο της ζητά σε δήλωσή της η αν. υπουργός Εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου, απαντώντας στο θέμα που είδε το φως της δημοσιότητας αναφορικά με την επιδότηση ενοικίου. Κάνει επίσης γνωστό ότι έχει ήδη κινήσει τις διαδικασίες επιστροφής των χρημάτων. Σε κάθε περίπτωση, δηλώνει πως παραμένει στη διάθεση του πρωθυπουργού.
Στην αναλυτική απάντησή της, η κ. Αντωνοπούλου επικαλείται το νόμο 4336/2015 που, όπως λέει, «δίνει το δικαίωμα σε εξωκοινοβουλευτικά μέλη της κυβέρνησης να λαμβάνουν επιδότηση διαμονής, εφόσον δε διαθέτουν ιδιόκτητη κατοικία στην Αθήνα», και βάσει αυτού, «αιτήθηκα και έλαβα ένα σημαντικό ποσό ως επιδότηση ενοικίου. Αυτήν την πρόνοια του νομοθέτη απολαμβάνουν από το 1994 όλοι οι βουλευτές που δεν έχουν έδρα την Αθήνα, χωρίς άλλες εισοδηματικές προϋποθέσεις. Διευκρινίζω», συνεχίζει, "ότι ως βουλευτής Επικρατείας, κατά τη διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν αιτήθηκα να λάβω την εν λόγω επιδότηση, παρότι την δικαιούμουν".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
