 |
|
|  Παρασκευή 9/3
Παρελθόν οι σέξι καλλονές στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης
AFP-Reuters
Το αυτοκίνητο πρέπει να γοητεύει από μόνο του, δηλώνουν εκπρόσωποι αυτοκινητοβιομηχανιών στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης που άνοιξε τις πύλες της και θα διαρκέσει έως τις 18 Μαρτίου.
Ολο και περισσότερες εταιρίες εγκαταλείπουν τις προκλητικές καλλονές που στολίζουν τα αστραφτερά νέα μοντέλα και στελεχώνουν τα περίπτερά τους με καταρτισμένους νέους και νέες, ισότιμα. Η τάση αυτή επικρατεί εδώ και μερικά χρόνια και φαίνεται πως έχει ενισχυθεί από το κίνημα #MeToo που καταγγέλλει τη σεξιστική και σεξουαλική βία κατά των γυναικών.
"Είμαι πολύ ευχαριστημένη που δεν μας βλέπουν σαν αντικείμενο. Δεν είμαι εδώ απλά για να χαμογελώ και να δείχνω το κορμί μου", δηλώνει η Ζιλί, μια κοπέλα επί της υποδοχής.
Φέτος "παρατήρησα ότι οι φούστες είναι λίγο πιο μακριές και ότι βλέπουμε λιγότερο ακάλυπτο δέρμα σε σχέση με παλαιοτέρα", δηλώνει ο Ολιβιέ Βιτμάν, γενικός διευθυντής της Renault Ελβετίας.
Στα περισσότερα περίπτερα η ενδυματολογική τάση είναι σαφής: επικρατούν παντελόνια, μακριές φούστες, t-shirt και σακάκια. Οι σέξι καλλονές έδωσαν τη θέση τους σε καλά ενημερωμένους νέους και νέες για τα νέα μοντέλα των αυτοκινήτων.
Οι νέοι και οι νέες επί της υποδοχής που στέκονται δίπλα στα αυτοκίνητα, έχουν εκπαιδευτεί από τις αυτοκινητοβιομηχανίες για να δίνουν κάθε πληροφορία στους επισκέπτες.
Ωστόσο η ιταλική Manifattura Automobili Torino, που κατασκευάζει αυτοκίνητα πολυτελείας ανήκει στις λίγες εταιρίες που συνεχίζουν να επιλέγουν ψηλόλιγνες καλλονές για την προβολή των προϊόντων τους πιστεύοντας ότι όσο λιγότερο ντυμένες είναι τόσο περισσότερο ανδρικό κοινό προσελκύουν. Η Ιταλίδα Ευα Σκιλιάρι, που εργάζεται στο μόντελινγκ τα τελευταία οκτώ χρόνια, ταξιδεύει για δεύτερη χρονιά φέτος στη Γενεύη. "Αυτή είναι η δουλειά μου, ποζάρω πάντα για τους φωτογράφους. Δεν είμαι γυμνή, συνεπώς δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
