 |
|
|  Τετάρτη 14/3
Σκύλος πέθανε αφού τον τοποθέτησαν στο ντουλαπάκι χειραποσκευών σε πτήση της United Airlines
AFP
Ένας σκύλος πέθανε αφού τον είχαν βάλει στον χώρο χειραποσκευών αεροπλάνου, έπειτα από το επίμονο αίτημα ενός μέλους του πληρώματος της αεροπορικής εταιρείας United Airlines στη διάρκεια της πτήσης από το Χιούστον στη Νέα Υόρκη.
Η εταιρεία παραδέχθηκε ότι ευθύνεται για τον θάνατο του σκύλου τη Δευτέρα, επισημαίνοντας ότι το γαλλικό μπουλντόγκ δεν θα έπρεπε να έχει τοποθετηθεί εκεί.
«Πρόκειται για ένα τραγικό συμβάν το οποίο δεν θα έπρεπε να έχει σημειωθεί ποτέ», ανέφερε η United Airlines σε ανακοίνωσή της, στην οποία εκφράζει «τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια».
Η ιδιοκτήτρια του σκύλου εισήλθε στο αεροπλάνο με τα δύο παιδιά της, εκ των οποίων το ένα βρέφος, και τον σκύλο, ο οποίος βρισκόταν σε ειδική τσάντα μεταφοράς κατοικιδίων. Μέλος του πληρώματος τής ζήτησε να τοποθετήσει την εν λόγω τσάντα στο ντουλαπάκι για τις χειραποσκευές, όπως δήλωσε στους New York Times η Μάγκι Γκρέμινγκερ, 30 ετών, η οποία καθόταν πίσω από τη γυναίκα.
«Η ιδιοκτήτρια παρακαλούσε να μην βάλουν την τσάντα στο ντουλαπάκι», πρόσθεσε η Γκρέμινγκερ. «Έλεγε “είναι ο σκύλος μου μέσα, όχι, είναι ο σκύλος μου”. Το μέλος του πληρώματος ωστόσο συνέχισε να της το ζητεί, λέγοντας ότι είναι επικίνδυνο να παραμείνει η τσάντα εκεί που βρισκόταν, διότι ήταν έξοδος κινδύνου», πρόσθεσε η αυτόπτης μάρτυρας.
Το συμβάν αυτό ενδέχεται να προκαλέσει νέες επικρίσεις εναντίον της United Airlines. Σάλος είχε προκληθεί πέρυσι όταν ένας 69χρονος Αμερικανός γιατρός εκδιώχθηκε με τη βία από μια πτήση της αεροπορικής εταιρείας, η οποία ήταν υπερπλήρης, παρά τα παρακάλια του. Το βίντεο με το συμβάν, το οποίο τράβηξε κάποιος επιβάτης με το κινητό του τηλέφωνο είχε γίνει viral μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης. Η United Airlines τελικά αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη.
Τον Μάρτιο του 2017 η εταιρεία είχε βρεθεί και πάλι στο στόχαστρο επειδή είχε διώξει από πτήση της δύο έφηβες που φορούσαν κολάν, με τη δικαιολογία ότι θα πρέπει να ακολουθούν κάποιους ενδυματολογικούς κανόνες επειδή είχαν στην κατοχή τους δωρεάν εισιτήρια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
