 |
|
|  Δευτέρα 2/4
Γουατεμάλα: Aπεβίωσε σε ηλικία 91 ετών ο πρώην δικτάτορας Εφραίν Ρίος Μοντ
AFP-Reuters
Ο Εφραίν Ρίος Μοντ, ο γουατεμαλτέκος πρώην δικτάτορας που χαρακτηριζόταν ο ιθύνων νους της γενοκτονίας σε βάρος της φυλής Ιξίλ των αμερινδιάνων Μάγια, απεβίωσε την Κυριακή σε ηλικία 91 ετών. Την περίοδο που βρισκόταν στην εξουσία ο Ρίος Μοντ (1982-1983) διαπράχθηκαν οι χειρότερες σφαγές του εμφυλίου πολέμου στη Γουατεμάλα, μιας σύρραξης που διήρκεσε 36 χρόνια. Ο πρώην δικτάτορας απεβίωσε στο σπίτι του, αφού υπέστη έμφραγμα, δήλωσε στον Τύπο ένας από τους δικηγόρους που τον είχε υπερασπιστεί στη δίκη του, ο Χάιμε Ερνάντες. Ένας άλλος δικηγόρος του, ο Λουίς Ροσάλες, υποστήριξε ότι ο πρώην αρχηγός του κράτους πέθανε «ειρηνικά, με ήρεμη συνείδηση και την πεποίθηση ότι στη χώρα του δεν διαπράχθηκε ποτέ γενοκτονία και ότι ήταν αθώος των κατηγοριών που του είχαν απαγγελθεί» στη δίκη για τα εγκλήματα της εποχής του εμφυλίου (1960-1996).
Ο πρώην στρατιωτικός καριέρας, που κατηγορήθηκε πως διηύθυνε τη συστηματική εξόντωση των ιθαγενών και το σβήσιμο από τον χάρτη ολόκληρων χωριών των Ιξίλ την εποχή του καθεστώτος του, πέθανε ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη νέα δίκη σε βάρος του για γενοκτονία, κεκλεισμένων των θυρών. Γιατροί είχαν διαγνώσει ότι έπασχε από γεροντική άνοια και άλλες σοβαρές παθήσεις. Η κατάσταση της υγείας του σήμαινε πως ακόμη και σε περίπτωση καταδίκης του, θα εξέτιε την ποινή του στο σπίτι του ή σε κάποιο νοσηλευτήριο που θα επέλεγε η οικογένειά του. Ο πρώην δικτάτορας είχε καταδικαστεί τη 10η Μαΐου 2013 να εκτίσει 80 χρόνια κάθειρξη για γενοκτονία, αλλά η ποινή εκείνη ακυρώθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο μία εβδομάδα αργότερα, εξαιτίας διαδικαστικών παρατυπιών, παρότι η απόφαση χαρακτηρίστηκε ιστορική διεθνώς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
