 |
|
|  Δευτέρα 2/4
ΕΛΛΑΔΑ-Ο ΠτΔ, Πρ. Παυλόπουλος, παρασημοφόρησε δύο κορυφαίους σύγχρονους ελληνιστές σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Δήμητρα Κατσιμεντέ
Το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής απένειμε σήμερα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, σε δύο κορυφαίους σύγχρονους ελληνιστές, τον μεταφραστή ελληνικής λογοτεχνίας Nicola Crocetti και τον συγγραφέα - μεταφραστή ελληνικής λογοτεχνίας Michel Volkovitch, σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ο κ. Παυλόπουλος αναφέρθηκε στην εμβληματική συνεισφορά τους στη μετάφραση και έκδοση, αντιστοίχως, στα ιταλικά και τα γαλλικά, εξαιρετικά αντιπροσωπευτικών έργων Ελλήνων λογοτεχνών από τις απαρχές του νεώτερου Ελληνικού Κράτους έως σήμερα.
«Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμώς γι αυτή τη συνεισφορά σας. Και θέλω να επισημάνω ότι δεν αφορά μόνον την Ελλάδα. Η ελληνική λογοτεχνία -είμαι βαθιά πεπεισμένος- εξακολουθεί να πλουτίζει το ευρωπαϊκό πνεύμα και έτσι η συμβολή σας αυτή υπερβαίνει τα όρια της Ελλάδας. Είμαστε ευγνώμονες γι αυτό. Αλλά και εσείς να έχετε την ηθική ικανοποίηση ότι η συμβολή σας υπερβαίνει την Ελλάδα, αφορά την Ευρώπη, αφορά το ευρωπαϊκό πνεύμα. Σε μια εποχή μάλιστα που το πνεύμα αυτό πρέπει να ξαναβρεί τις ρίζες του και να υπερασπισθεί τις αρχές και τις αξίες που του αρμόζουν. Είναι η αποστολή της Ευρώπης όχι μόνο για τους λαούς της, αλλά για ολόκληρο τον κ-όσμο σ'αυτούς τους ταραγμένους καιρούς. Και η συγκυρία κατά την οποία σας απονέμεται αυτή η διάκριση εδώ, να θυμάσθε ότι έχει την δική της σημασία» σημείωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Από την πλευρά τους, ο Νicola Crocetti ευχαρίστησε τον κ. Παυλόπουλο για την τιμή και δεν έκρυψε την συγκίνησή του για την παρασημοφόρηση, ενώ ο Μichel Volkovitch αναφέρθηκε στη πολύχρονη σχέση του με την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό, υπογραμμίζοντας την ακτινοβολία του στον παγκόσμιο πολιτισμό και τα γράμματα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
