 |
|
|  Πέμπτη 5/4
Το "καραβάνι" των χιλίων περίπου παράτυπων μεταναστών απο την Λατινική Αμερική,που βρίσκεται στο Μεξικό, εγκατέλειψε το σχέδιο να φτάσει στις ΗΠΑ,μετά τις απειλές τού Προέδρου Τραμπ
AFP
Το "καραβάνι" στο οποίο μετείχαν περισσότεροι από 1.000 μετανάστες από χώρες της κεντρικής Αμερικής και διέσχιζε το Μεξικό με σκοπό να φτάσει και να περάσει παράνομα στις ΗΠΑ –μια προοπτική που εξόργισε τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ– εγκατέλειψε το σχέδιό του.
"Η δουλειά μας θα τελειώσει στο Μεξικό" δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ιρινέο Μουχίκα, ένας εκπρόσωπος της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Λαοί Χωρίς Σύνορα" που στήριξε την πρωτοβουλία. Υπογράμμισε ότι όσοι θέλουν να συνεχίσουν μέχρι τα σύνορα θα πρέπει "να το κάνουν με δικά τους μέσα".
Το καραβάνι, με τη συμμετοχή πολλών γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων, αναχώρησε στις 25 Μαρτίου από την Ταπατσούλα, στα σύνορα με τη Γουατεμάλα. Βρίσκεται από τις αρχές της εβδομάδας στο Ματίας Ρομέρο, στην καρδιά μιας ορεινής περιοχής της Πολιτείας Οαχάκα.
Η μκο "Λαοί Χωρίς Σύνορα" οργανώνει τέτοιου είδους καραβάνια από το 2010, με σκοπό να καταγγείλει την τύχη των μεταναστών που διασχίζουν το Μεξικό και αντιμετωπίζουν πολλούς κινδύνους, από τα καρτέλ των ναρκωτικών που τους απαγάγουν ή τους σκοτώνουν μέχρι τους εκπροσώπους των αρχών που τους ζητούν λύτρα. Παραδέχτηκε όμως ότι φέτος ξεπέρασε τα όρια, με το μεγάλο αριθμό των προσώπων που μετείχαν στη συγκεκριμένη αποστολή.
Από τους 1.500 που ξεκίνησαν αρχικά την πορεία, περίπου 300 προτίμησαν να επιβιβαστούν στο εμπορικό τρένο "Λα Μπεστία", με προορισμό το βόρειο Μεξικό.
"Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά, περίπου 450, υπάρχουν πολλά μωρά και το να ανέβουν στο τρένο, όπως το έκαναν παλαιότερα, θα ήταν τρέλα", εξήγησε ο Μουχίκα.
Ο πρόεδρος Τραμπ, προφανώς εξοργισμένος απός τις εικόνες των παράτυπων μεταναστών, αναρτά διαρκώς μηνύματα στο Twitter σχετικά με τη μετανάστευση και το Μεξικό από την περασμένη Κυριακή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
