 |
|
|  Σάββατο 7/4
Στις κάλπες αυριο οι Ούγγροι
AFP-Reuters
Οκτώ εκατομμύρια ψηφοφόροι καλούνται αύριο Κυριακή στην Ουγγαρία σε βουλευτικές εκλογές και κανείς δεν αμφιβάλλει ως προς τον νικητή τους, ο οποίος, όπως και πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια, τον Απρίλιο του 2014, αλλά επίσης και πριν από οκτώ χρόνια, τον Απρίλιο του 2010, θα είναι και πάλι ο σημερινός πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν και το δεξιοεθνικιστικό του κόμμα "Ένωση Νεαρών Δημοκρατών" (FIDESZ).
Το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο αυτός θα μπορέσει εκ νέου να αποσπάσει την απόλυτη πλειοψηφία ή ακόμη και την πλειοψηφία των δύο τρίτων που του έδωσε την ευκαιρία να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές έως αυταρχικές και ακραίες αλλαγές, ώστε να είναι για μια ακόμη τετραετία ο απόλυτος κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής στη χώρα των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων.
Αλλαγές αμφιλεγόμενες, για τις οποίες ο Βίκτορ Όρμπαν κατηγορήθηκε, όχι μόνον από τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, για το λόγο αυτό, έφθασε αρκετές φορές στα πρόθυρα επιβολής κυρώσεων κατά της Ουγγαρίας.
Με αυτή του την πλειοψηφία ο απερχόμενος, και πιθανότατα μελλοντικός, πρωθυπουργός, άλλαξε, για παράδειγμα, τον εκλογικό νόμο υπέρ του κόμματος του, μειώνοντας τον αριθμό των εδρών της Βουλής από 386 σε 199, ενισχύοντας και το πλειοψηφικό στοιχείο σε ένα μικτό σύστημα (λίστας και απευθείας εκλογής), ενώ οι νέες εκλογικές περιφέρειες φέρεται να προσαρμόστηκαν αποκλειστικά στις ανάγκες του δικού του κόμματος.
Πέραν όμως του εκλογικού νόμου, στην κυβερνητική οκταετία του, ο Βίκτορ Όρμπαν "έβαλε τη σφραγίδα του" και σε μια σειρά άλλους πολιτειακούς, πολιτικούς ή οικονομικούς τομείς της χώρας, όπως για παράδειγμα, με την αλλαγή του Συντάγματος, τον περιορισμό των αρμοδιοτήτων του Συνταγματικού Δικαστηρίου ή τον αμφιλεγόμενο νόμο περί Τύπου, που είχαν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στις Βρυξέλλες και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
