Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 9/4

Θρίαμβος τού Βίκτορ Όρμπαν στις βουλευτικές εκλογές στην Ουγγαρία



AFP-Reuters

Ο Βίκτορ Όρμπαν ενισχύθηκε μετά τη συντριπτική νίκη του κόμματός του χθες Κυριακή στις βουλευτικές εκλογές στην Ουγγαρία, γεγονός που θα του επιτρέψει να συνεχίσει και να εδραιώσει τη συγκέντρωση των εξουσιών και τις αντιπαραθέσεις του με την ΕΕ. Η επιτυχία ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους πρωθυπουργούς στην Ευρώπη είναι άνευ προηγουμένου: με σχεδόν όλα τα ψηφοδέλτια καταμετρημένα και έπειτα από την έντονη κινητοποίηση των ψηφοφόρων του το Φιντές συγκέντρωσε το 48,8% των ψήφων έχοντας προβάδισμα σχεδόν 30 μονάδων από το Γιόμπικ, το ακροδεξιό κόμμα. Το αποτέλεσμα αυτό σημαίνει ότι το Φιντές συγκεντρώνει 133 έδρες στο κοινοβούλιο σε σύνολο 199 και άρα ξανά την υπερπλειοψηφία, όπως και στις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, το 2010 και το 2014, κάτι που θα του επιτρέψει να μπορεί να περνά συνταγματικές μεταρρυθμίσεις. «Η χώρα είναι πορτοκαλί», το χρώμα του Φιντές, ανέφερε στην πρώτη του σελίδα το βράδυ της Κυριακής προς Δευτέρα το Index.hu, ένας από τους μεγαλύτερους ειδησεογραφικούς ιστότοπους της Ουγγαρίας. Οι Ευρωπαίοι εταίροι του δεν βιάστηκαν να συγχαρούν τον 54χρονο Όρμπαν, ο εθνικιστικός λόγος του οποίου κατά «της μεταναστευτικής εισβολής», της πολυπολιτισμικότητας και της φερόμενης παρέμβασης «των Βρυξελλών» αποτελούν σπαζοκεφαλιά για κάποια κράτη μέλη της ΕΕ. Όμως ο Όρμπαν δεν είναι μόνος. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός που το 2015 ύψωσε έναν φράχτη πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων για να εμποδίσει την είσοδο στη χώρα των προσφύγων, τους οποίους παρομοιάζει με «τρομοκράτες», εμφανίζεται ενδυναμωμένος από τη σκλήρυνση της μεταναστευτικής πολιτικής πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Ήδη σύμμαχος με πολλές χώρες της κεντρικής Ευρώπης, μεταξύ των οποίων η Πολωνία, στην εθνικιστική του σταυροφορία, έχει δηλώσει ότι επιθυμεί να συνεργαστεί με την Ιταλία και την Αυστρία, σχηματίζοντας μια συμμαχία των χωρών που αντιτίθενται στους μουσουλμάνους πρόσφυγες. Στη Βιένη βρίσκεται στην εξουσία από τον Δεκέμβριο ένας συνασπισμός των συντηρητικών και των ακροδεξιών. Στη Ρώμη η ακροδεξιά Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι είναι επικεφαλής ενός συνασπισμού της δεξιάς που κέρδισε στις βουλευτικές εκλογές της 4ης Μαρτίου. «Η αντιστροφή των αξιών και η μαζική μετανάστευση που προωθεί η ΕΕ απορρίφθηκαν και πάλι», έγραψε στον λογαριασμό της στο Twitter η Μαρίν Λεπέν επικεφαλής του γαλλικού ακροδεξιού κόμματος Εθνικό Μέτωπο. Ο Ολλανδός Γκέερτ Βίλντερς, επικεφαλής του αντι-ισλαμικού ακροδεξιού Κόμματος για την Ελευθερία επίσης συνεχάρη τον Όρμπαν.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία