 |
|
|  Τρίτη 10/4
Εκθεση Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
Οι επενδύσεις και οι εξαγωγές συνέβαλαν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας το 2017
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η αύξηση των επενδύσεων και των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών της Ελλάδας πέρυσι συνέβαλε στην ανάπτυξη της οικονομίας της με ρυθμό 1,4%, σύμφωνα με στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) για το 2017. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, οι ακαθάριστες επενδύσεις αυξήθηκαν κατά 15,7% έναντι αύξησης 3,7% στην Ευρωζώνη και οι εξαγωγές κατά 6,8% έναντι 4,9%, αντίστοιχα. Η ιδιωτική κατανάλωση αυξήθηκε 0,1% έναντι αύξησης 1,6% στην Ευρωζώνη και οι εισαγωγές κατά 7,2% έναντι 4,4%, ενώ η δημόσια κατανάλωση μειώθηκε 1,1% έναντι αύξησης 1,2% στην Ευρωζώνη. Συνολικά, το ΑΕΠ της Ευρωζώνης αυξήθηκε 2,3% πέρυσι. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας σε τρέχουσες τιμές και ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης για το 2016 (το τελευταίο έτος που υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία ) ανήλθε σε 19,9 χιλιάδες ευρώ έναντι 31,7 χιλιάδων ευρώ κατά μέσο όρο στην Ευρωζώνη. Το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ είχε το Λουξεμβούργο με 77,6 χιλιάδες ευρώ, ενώ το δεύτερο χαμηλότερο μετά την Ελλάδα είχε η Λετονία με 19,4 χιλιάδες ευρώ.
Σύμφωνα με την έκθεση, η απασχόληση στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 2,1% το 2017 έναντι αύξησης 1,6% στην Ευρωζώνη, ενώ η παραγωγικότητα της εργασίας μειώθηκε 0,8% έναντι αύξησης 0,7% στην Ευρωζώνη. Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος αυξήθηκε 0,9% πέρυσι, όσο και στην Ευρωζώνη, ενώ η μέση αμοιβή των εργαζομένων αυξήθηκε 0,1% έναντι 1,6% στην Ευρωζώνη. Το χρέος των ελληνικών (μη χρηματοπιστωτικών) επιχειρήσεων το 2016 ήταν χαμηλότερο από το αντίστοιχο της Ευρωζώνης (63,9% του ΑΕΠ έναντι 107,7% του ΑΕΠ), ενώ το χρέος των ελληνικών νοικοκυριών για το ίδιο έτος ήταν λίγο υψηλότερο από της Ευρωζώνης (60,7% έναντι 58,2%). Το ποσοστό αποταμίευσης των ελληνικών νοικοκυριών το 2016 ήταν αρνητικό (-6,8% του ΑΕΠ) έναντι 12,1% που ήταν το αντίστοιχο ποσοστό των νοικοκυριών της Ευρωζώνης.
Η Ελλάδα είχε το 2016 πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ στο ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης έναντι ελλείμματος 1,5% που είχε η Ευρωζώνη, ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα της χώρας ανήλθε στο 3,7% του ΑΕΠ έναντι 0,6% της Ευρωζώνης. «Μετά το κλείσιμο της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος (ΔΥΕ) για την Ελλάδα και την Πορτογαλία το 2017 και καθώς η Γαλλία αναμένεται να διορθώσει το υπερβολικό δημοσιονομικό της έλλειμμα το 2017, η Ισπανία θα είναι η μόνη χώρα της ζώνης του ευρώ που παραμένει σε καθεστώς ΔΥΕ το 2018», σημειώνει η έκθεση της ΕΚΤ.
Το μέσο κόστος δανεισμού των ελληνικών (μη χρηματοπιστωτικών) επιχειρήσεων διαμορφώθηκε το 2017 στο 4,51% έναντι 1,76% στην Ευρωζώνη και το μέσο επιτόκιο των στεγαστικών δανείων ελληνικών νοικοκυριών ανήλθε σε 2,78% έναντι 1,86% στην Ευρωζώνη. Τα δάνεια προς τις επιχειρήσεις μειώθηκαν πέρυσι κατά 0,1% έναντι αύξησης 3,1% στην Ευρωζώνη. Μεγαλύτερη ήταν η μείωση των δανείων προς τα νοικοκυριά, που ανήλθε στο 1,9% έναντι αύξησης 2,9% στην Ευρωζώνη.
Ο σταθμισμένος ως προς το ΑΕΠ μέσος όρος των αποδόσεων των δεκαετών κρατικών ομολόγων της ζώνης του ευρώ διαμορφώθηκε σε 1,0% στις 29 Δεκεμβρίου 2017, παραμένοντας αμετάβλητος σε σχέση με το μέσο επίπεδο που είχε καταγραφεί τον Δεκέμβριο του 2016. «Η διαφορά αποδόσεων μεταξύ των δεκαετών κρατικών ομολόγων των επιμέρους χωρών της ζώνης του ευρώ και του γερμανικού δεκαετούς Bund μειώθηκε, ιδίως για την Πορτογαλία και την Ελλάδα, ως αποτέλεσμα της βελτίωσης της πιστοληπτικής διαβάθμισης των χωρών αυτών στη διάρκεια του 2017», σημειώνει η έκθεση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
