 |
|
|  Σάββατο 14/4
Καταδίκη στη Θεσσαλονίκη τριών υπαλλήλων για κακοποίηση τροφίμων σε ίδρυμα παιδιών με αναπηρία
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Υπόθεση κακοποίησης τριών τροφίμων σε ίδρυμα αποθεραπείας και αποκατάστασης παιδιών με αναπηρία που αποκαλύφθηκε τον Αύγουστο του 2014, εκδίκασε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, το οποίο έκρινε ένοχους τρεις υπαλλήλους του ιδρύματος, ενώ αθώωσε μία συνάδελφό τους. Πρόκειται, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, για το παράρτημα του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία «'Αγιος Δημήτριος» που βρίσκεται στην περιοχή της Πυλαίας Θεσσαλονίκης.
Το δικαστήριο τιμώρησε με συνολική ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών έναν υπάλληλο εκείνης της περιόδου, ο οποίος κρίθηκε ένοχος με τον νόμο περί ενδοοικογενειακής βίας για την κακοποίηση των τριών τροφίμων με νοητική υστέρηση. Για παράβαση καθήκοντος καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης ενός έτους, η καθεμία, η τότε αναπληρώτρια προϊσταμένη περίθαλψης και μία νοσοκόμα, ενώ στο εδώλιο του ίδιου δικαστηρίου κάθισε και δεύτερη νοσοκόμα, η οποία κρίθηκε αθώα.
Όπως αναφέρει το κατηγορητήριο για τον βασικό κατηγορούμενο «με την ιδιότητα του θαλαμηπόλου χτύπησε βιαίως με άγνωστο αντικείμενο τρεις περιθαλπόμενους του Κέντρου» που λόγω «της πνευματικής αναπηρίας τους ετύγχαναν ανίκανοι να αντισταθούν» ενώ «δια αλλεπάλληλων χτυπημάτων προκάλεσε (σ.σ. στα θύματα) πολλαπλές εκχυμώσεις και μελανιές στην περιοχή των μηρών».
Ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος δικάστηκε δια πληρεξούσιου δικηγόρου, ενώ, όπως έγινε γνωστό, ο ίδιος εμπλέκεται και σε άλλη υπόθεσης κακοποίησης τροφίμων του ίδιου ιδρύματος που εκκρεμεί στα ποινικά δικαστήρια, αλλά για την οποία έχει τιμωρηθεί πειθαρχικά με την ποινή της απόλυσης από την υπηρεσία.
Σε ό,τι αφορά τις τρεις συγκατηγορούμενές του, το κατηγορητήριο καταλόγιζε σ' αυτές ότι δεν ενημέρωσαν άμεσα και έγκαιρα τους προϊσταμένους του Κέντρου για τις σωματικές βλάβες που υπέστησαν οι τρόφιμοι. Οι ίδιες αρνήθηκαν την κατηγορία, τονίζοντας ότι δεν αντιλήφθηκαν τις κακώσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
