 |
|
|  Σάββατο 14/4
Στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Μορφοβούνι Καρδίτσας κηδεύτηκε ο σμηναγός Γιώργος Μπαλταδώρος
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Αθάνατος»... «ήρωας» και ένα παρατεταμένο χειροκρότημα. Με αυτό τον τρόπο είπαν το τελευταίο αντίο, σήμερα το μεσημέρι, πλήθος κόσμου, συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι που παραβρέθηκαν, στην εξόδιο ακολουθία στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μορφοβούνι Καρδίτσας, στον 34χρονο σμηναγό Γιώργο Μπαλταδώρο, ο οποίος ήταν ο χειριστής του μοιραίου Mirage 2000-5 που συνετρίβη στη θαλάσσια περιοχή εννέα ναυτικά μίλια βορειοανατολικά της Σκύρου. Η εξόδιος ακολουθία έγινε στις 2 το μεσημέρι, παρουσία της στρατιωτικής ηγεσίας , του υπουργού Εθνικής 'Αμυνας Πάνου Καμμένου, του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής 'Αμυνας Φώτη Κουβέλη, του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Βασίλη Κόκκαλη, του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη, του προέδρου της Ένωσης Κεντρώων Βασίλη Λεβέντη, του αντιπροέδρου της ΝΔ 'Αδωνι Γεωργιάδη. του Τομεάρχη 'Αμυνας της Νέας Δημοκρατίας, Βασίλης Κικίλια, βουλευτών, και αυτοδιοικητικών παραγόντων.
Τον επικήδειο με μεγάλη συγκίνηση στα λόγια του, εκφώνησε ο Σμηναγός (Ι) και συμμαθητής του Σπύρος Καρέλης, ο οποίος έκανε λόγο για έναν θαυμάσιο άνθρωπο και συμμαθητή, τονίζοντας πως η άπονη μοίρα δεν τον άφησε να ολοκληρώσει το θαυμαστό έργο του. Το κενό της απουσίας σου, κατέληξε, είναι τεράστιο,
Σε δηλώσεις του ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής 'Αμυνας Φώτης Κουβέλης, ανέφερε, πως έφυγε από τη ζωή ένας άξιος αγωνιστής, άνθρωπος του υψηλού καθήκοντος, γενναίος", για να προσθέσει:
"Τύχαινε να τον ξέρω από μικρό παιδί στο σπίτι των γονιών του. Τον συνάντησα πριν 20 μέρες, όταν του έσφιξα το χέρι και του είπα είσαι γενναίος, κατά την επίσκεψή μου στη Σκύρο. Σήμερα τον αποχαιρετώ. Και τον αποχαιρετώ έχοντας κατά νου ότι είναι βέβαιη η συμμετοχή του στο πάνθεον των ηρώων της χώρας".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
