 |
|
|  Τετάρτη 25/4
Άργησε η Μαντόνα. Κι έχασε αγαπημένα αντικείμενα της
Page Six
Δυστυχώς (γι' αυτήν) θα πρέπει να ζήσει χωρίς κάποια από τα αγαπημένα της αντικείμενα - συμπεριλαμβανομένης μιας ερωτικής επιστολής από τον εκλιπόντα ράπερ Τούπακ Σακούρ - γιατί, σύμφωνα με απόφαση δικαστή του Μανχάταν τη Δευτέρα που πέρασε, η Μαντόνα καθυστέρησε να προσφύγει στη δικαιοσύνη για την επιστροφή τους.
Η νομοθεσία της Πολιτείας της Νέας Υόρκης έδινε στη «Material Girl» τρία χρόνια για να υποβάλει μήνυση όταν, μετακομίζοντας από το σπίτι της στο Μαϊάμι το 2004, ανακάλυψε ότι έλειπαν κάποια πολύ προσωπικά αντικείμενά της.
Η σταρ της ποπ υποστήριξε ότι δεν συνειδητοποίησε ότι έλειπαν παρά μόνον όταν, τον Ιούλιο του 2017, ο διαδικτυακός οίκος δημοπρασιών Gotta Have It! Collectibles ανακοίνωσε ότι δημοπρατεί μια βούρτσα με ξανθιά μπούκλα της Μαντόνα, ένα ζευγάρι σατινένια εσώρουχά της και άλλα ενθύμια.
Η Μαντόνα προχώρησε σε μήνυση κατά της υπεύθυνης της δημοπρασίας και πρώην συμβούλου για θέματα αγοράς έργων τέχνης Νταρλίν Λουτζ και μπλόκαρε, προσωρινά, τη δημοπρασία, το περασμένο καλοκαίρι.
Τώρα, όμως, ο δικαστής Τζέραλντ Λέμποβιτς αναίρεσε τον περιορισμό για τη δημοπράτηση των εν λόγω αντικειμένων, επικαλούμενος τη σχετική νομοθεσία της Πολιτείας. Επιπλέον, ο δικαστής έκρινε πως ακόμη κι αν η Μαντόνα είχε ανακαλύψει χρόνια πριν ότι έλειπαν τα αντικείμενα, το γεγονός ότι η Λουτζ είχε καταβάλει στη Μαντόνα, το 2004, ποσό στο πλαίσιο ενός μεταξύ τους διακανονισμού για έργα τέχνης, προστατεύει τη Λουτζ από κάθε μελλοντική διεκδίκηση εκ μέρους της σταρ της ποπ.
Ο δικηγόρος της Νταρλίν Λουτζ έκανε λόγο για πλήρη νίκη της πελάτισσάς του, ενώ ο δικηγόρος της Μαντόνα δεν σχολίασε, αναφέρει το Page Six.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
