Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη 25/4

24 Απριλίου 1974: Η «Επανάσταση των γαρυφάλλων» στην Πορτογαλία



Πηγή: Ρι­ζο­σπά­στης

Τη νύχτα της 24ης προς 25η του Απρί­λη 1974 εκ­δη­λώ­νε­ται στην Πορ­το­γα­λία στρα­τιω­τι­κό κί­νη­μα για την ανα­τρο­πή του δι­κτα­το­ρι­κού κα­θε­στώ­τος, που συ­μπλή­ρω­νε 42 χρό­νια. Ετσι, άρ­χι­σε η «Επα­νά­στα­ση των γα­ρυ­φάλ­λων». Στην καρ­διά αυτού του κι­νή­μα­τος ήταν το Κί­νη­μα Ενό­πλων Δυ­νά­με­ων (ΚΕΔ), μια ορ­γά­νω­ση που συ­γκέ­ντρω­νε πολ­λούς κα­τώ­τε­ρους και με­σαί­ους αξιω­μα­τι­κούς αλλά και αρ­κε­τά υψη­λό­βαθ­μα στε­λέ­χη των πορ­το­γα­λι­κών Ενό­πλων Δυ­νά­με­ων. Αυτό που συ­νέ­νω­νε τα μέλη του ΚΕΔ ήταν η πε­ποί­θη­ση ότι έπρε­πε να τερ­μα­τι­στεί η αποι­κιο­κρα­τι­κή πα­ρου­σία της Πορ­το­γα­λί­ας στην Αφρι­κή, αλλά και να τεθεί τέρμα στη δι­κτα­το­ρι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας, που είχε οδη­γή­σει σε εξα­θλί­ω­ση με­γά­λα τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού. Αν προ­σθέ­σει κα­νείς την καλ­πά­ζου­σα δυ­σα­ρέ­σκεια για τη διαρ­κή κοι­νω­νι­κή υπο­βάθ­μι­ση των στρα­τιω­τι­κών, την πο­λι­τι­κή και ηθική ανυ­πο­λη­ψία του λα­ο­μί­ση­του κα­θε­στώ­τος Κα­ε­τά­νο και την ισχυ­ρή επιρ­ροή του εκτός νόμου Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, δεν είναι δύ­σκο­λο να αντι­λη­φθεί την εκρη­κτι­κή κα­τά­στα­ση που δια­μορ­φω­νό­ταν στους κόλ­πους των πορ­το­γα­λι­κών Ενό­πλων Δυ­νά­με­ων. Η αντί­στρο­φη μέ­τρη­ση άρ­χι­σε το Φλε­βά­ρη του 1974 όταν εκ­δη­λώ­θη­κε η ανοι­χτή αντί­θε­ση ενός μέ­ρους της ανώ­τα­της στρα­τιω­τι­κής ηγε­σί­ας με την πο­λι­τι­κή της δι­κτα­το­ρί­ας. Τη νύχτα της 24ης του Απρί­λη στρα­τιω­τι­κές μο­νά­δες από όλη τη χώρα κι­νού­νται και κα­τα­λαμ­βά­νουν όλα τα κρί­σι­μα ση­μεία. Τα ξη­με­ρώ­μα­τα της 25ης του Απρί­λη το κί­νη­μα έχει επι­κρα­τή­σει ολο­κλη­ρω­τι­κά και ο δι­κτά­το­ρας Κα­ε­τά­νο πα­ρα­δί­δε­ται στο στρα­τη­γό Σπί­νο­λα, ο οποί­ος ανα­λαμ­βά­νει την εξου­σία εν ονό­μα­τι του ΚΕΔ. Από την πρώτη στιγ­μή φαί­νε­ται ότι δεν είναι ένα συ­νη­θι­σμέ­νο πρα­ξι­κό­πη­μα, αλλά μια πραγ­μα­τι­κή λαϊκή επα­νά­στα­ση με πυ­ρο­κρο­τη­τή το στρα­τό. Χι­λιά­δες δια­δη­λω­τές ξε­χύ­νο­νται στους δρό­μους και ενώ­νο­νται με τους στρα­τιώ­τες, απει­λώ­ντας να λιν­τσά­ρουν τους αν­θρώ­πους του λα­ο­μί­ση­του κα­θε­στώ­τος. Οι πο­λι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι απε­λευ­θε­ρώ­νο­νται από τις φυ­λα­κές, οι ερ­γά­τες κα­τα­λαμ­βά­νουν τα ερ­γο­στά­σια, ενώ ακτή­μο­νες αγρό­τες κα­τα­λαμ­βά­νουν λα­τι­φού­ντια γαιο­κτη­μό­νων και δη­μιουρ­γούν αυ­το­διοι­κού­με­νους συ­νε­ται­ρι­σμούς. Στις 28 του Απρί­λη επι­στρέ­φει στην Πορ­το­γα­λία από το Πα­ρί­σι ο ηγέ­της του Σο­σια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος, Μάριο Σο­ά­ρες. Δυο μέρες αρ­γό­τε­ρα επι­στρέ­φει από τη Μόσχα και γί­νε­ται δε­κτός από δε­κά­δες χι­λιά­δες λαού ο ηγέ­της του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, Αλ­βά­ρο Κου­νιάλ. Οι δύο ηγέ­τες είναι οι ομι­λη­τές στην κε­ντρι­κή εκ­δή­λω­ση της Ερ­γα­τι­κής Πρω­το­μα­γιάς, που με­τα­τρέ­πε­ται σε ογκω­δέ­στα­το συλ­λα­λη­τή­ριο λαού και στρα­τού για το γιορ­τα­σμό της Επα­νά­στα­σης.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία