Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη 25/4

Σεξ, ναρκωτικά και εξουσία σε ταινία του Σορεντίνο για τον Μπερλουσκόνι



AFP

Η πολυαναμενόμενη βιογραφική ταινία σε δύο μέρη με θέμα τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και την υπογραφή του Πάολο Σορεντίνο προβάλλεται από χθες Τρίτη στις κινηματογραφικές αίθουσες της Ιταλίας, και είναι το παρακμιακό πορτρέτο ενός κόσμου της εξουσίας με εμμονή στο σεξ και τα ναρκωτικά. Η ταινία περιγράφει με την ιδιαίτερη αισθητική του σκηνοθέτη της «Τέλειας Ομορφιάς» τον αμοραλισμό και τον αριβισμό του τμήματος εκείνου της ιταλικής κοινωνίας που ονειρεύεται να συμμετάσχει στις περιβόητες βραδιές «μπούνγκα-μπούνγκα» που οργάνωνε ο ιταλός δισεκατομμυριούχος, ο οποίος διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός της Ιταλίας. Η δεύτερη πτυχή του «Loro» (Αυτοί) θα βγει στις ιταλικές κινηματογραφικές αίθουσες στις 10 Μαΐου. Επικεντρωμένη στα έτη 2006-2011, ακριβώς την εποχή αυτών των θρυλικών πάρτι που προηγήθηκαν της πτώσης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, η ταινία περιγράφει κυρίως την εποχή και λιγότερο το πρόσωπο και και τις σεξουαλικές και δικαστικές περιπέτειές του. Το σεξ, τα ναρκωτικά και η πορνεία μοιάζει να είχαν γίνει μαζική κουλτούρα και το απαραίτητο διαβατήριο για να φθάσει κανείς στα σαλόνια της εξουσίας και του χρήματος. Σ' ένα μεγάλο τμήμα της πρώτης ταινίας περιγράφεται ο ρόλος που διαδραμάτισε στη διοργάνωση αυτών των ερωτικών πάρτι ο επιχειρηματίας Τζανπάολο Ταραντίνι, ο οποίος είναι σήμερα κρατούμενος για εμπόριο ναρκωτικών. Το «Loro» αφηγείται με τα μάτια του Σορεντίνο αυτή την «μπερλουσκονική» κοινωνία, γοητευμένη από την εξουσία και τα σύμβολά της. Ερωτηθείς σχετικά πέρυσι στο περιθώριο του φεστιβάλ των Καννών, ο Σορεντίνο είχε εξηγήσει την επιλογή του: «Επειδή είμαι Ιταλός και θέλω να κάνω μια ταινία σχετικά με στους Ιταλούς. Ο Μπερλουσκόνι είναι το αρχέτυπο της 'ιταλικότητας' και μέσω αυτού μπορώ να μιλήσω για τους Ιταλούς». Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, τον οποίο υποδύεται ο ιταλός ηθοποιός Τόνι Σερβίλο, βγαίνει σχεδόν αλώβητος απ' αυτό το πρώτο μέρος, στο οποίο ο Σορεντίνο τον περιγράφει ως έναν περιποιητικό σύζυγο που δεν θέλει να καταστρέψει τον γάμο του, που καλλιεργεί τον κήπο του και αφηγείται αστείες ιστορίες στον εγγονό του. Στο τέλος της ταινίας, ο Μπερλουσκόνι εμφανίζεται σαν ο καλύτερος όλων», εκτιμά έτσι η εφημερίδα Il giornale (που ανήκει στον μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης), η οποία φοβόταν μια επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό εν μέσω των ευαίσθητων διαβουλεύσεων με στόχο τον σχηματισμό κυβέρνησης.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία