 |
|
|  Πέμπτη 26/4
Καταργήθηκαν τα σημαντικότερα βραβεία μουσικής στη Γερμανία στον απόηχο ενός σκανδάλου αντισημιτικού χαρακτήρα
AFP
Τα βραβεία "ECHOs", που αποτελούν από τις σημαντικότερες διακρίσεις στον τομέα της μουσικής στη Γερμανία, καταργούνται, ανακοίνωσαν οι διοργανωτές της ετήσιας εκδήλωσης, έπειτα από την πολεμική που πυροδότησε η απονομή ενός εκ των βραβείων αυτών σε δυο ράπερ που κατηγορούνται ότι έγραψαν στίχους αντισημιτικού περιεχομένου.
Τα βραβεία «ECHOs δεν θα υφίστανται πλέον (…). Δεν θέλουμε αυτό το μουσικό βραβείο να θεωρηθεί ως μια πλατφόρμα υπέρ του αντισημιτισμού, της περιφρόνησης των γυναικών, της ομοφοβίας ή της εμπορευματοποίησης της βίας» επισήμανε η Ομοσπονδία της μουσικής Βιομηχανίας, που οργάνωνε έως σήμερα την τελετή απονομής των ECHOs.
Αφορμή στάθηκε η απονομή του περίοπτου βραβείου, στην κατηγορία μουσικής χιπ-χοπ, στους ράπερ Kollegah και Farid Bang, το άλμπουμ των οποίων «Jung, brutal, gutaussehend 3» (Νέος, βίαιος και όμορφος 3) έχει πουλήσει στη Γερμανία περισσότερα από 200.000 αντίτυπα.
Ένα από τα τραγούδια τους, το "0815", όπου οι δύο τραγουδιστές συγκρίνουν τους εαυτούς τους με τους κρατούμενους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης ¶ουσβιτς, προκάλεσε αντιπαράθεση στη χώρα. Οι δύο μουσικοί απέρριψαν κάθε κατηγορία περί αντισημιτικού περιεχομένου.
Όμως η διαμάχη δεν κόπασε και πολλοί από τους βραβευθέντες παλαιότερων ετών ανακοίνωσαν ότι επιστρέφουν τα ECHOS τους, μεταξύ αυτών ο διάσημος ισραηλινό-αργεντίνος διευθυντής ορχήστρας Ντάνιελ Μπαρενμπόιμ, που διευθύνει μία από τις δύο όπερες του Βερολίνου.
Η απονομή των βραβείων ECHO είναι η γνωστότερη τελετή απονομής μουσικών βραβείων στη Γερμανία, με τις κατηγορίες που βραβεύονται να ποικίλλουν από την κλασική μουσική έως τη μουσική ποπ και την τζάζ.
Οι καλλιτέχνες τιμώνται βάσει της εμπορικής τους επιτυχίας και η νίκη των δύο ράπερ θεωρείτο αναμενόμενη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
