 |
|
|  Πέμπτη 26/4
Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: Η Ελλάδα είναι η δεύτερή μου πατρίδα
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Δήμητρα Κατσιμεντέ
Σε ιδιαίτερα φιλικό κλίμα πραγματοποιήθηκε, νωρίτερα, σήμερα, η συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζαν Κλόντ Γιούνκερ στο Προεδρικό Μέγαρο, παρουσία και του ευρωπαίου Επιτρόπου Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας Δημήτρη Αβραμόπουλου.
Ο κ. Παυλόπουλος εξήρε την καθοριστικής σημασίας συμβολή του κ. Γιούνκερ στην παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον σκληρό πυρήνα της, στην Ευρωζώνη, και μάλιστα μέσα σε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία, όπως είπε. Και τον διαβεβαίωσε ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η οποία υπερασπίζεται την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας, αναγνωρίζει ανεπιφυλάκτως την συμβολή του.
Απευθυνόμενος στον κ. Γιούνκερ σημείωσε «υπερασπιζόμενος την Ελλάδα, κατ΄ουσίαν, υπερασπισθήκατε την ενότητα και τη συνοχή του όλου ευρωπαϊκού οικοδομήματος και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης». Μάλιστα, υπογράμμισε ότι αποτελεί κοινό τόπο, ότι η Ελλάδα δεν νοείται το μέλλον της εκτός της Ε.Ε., αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανάγκη την Ελλάδα, πέραν των άλλων και ως κοιτίδα και λίκνο του Ευρωπαϊκού Πνεύματος και της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας.
Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζαν Κλόντ Γιούνκερ, αφού επισήμανε ότι θεωρεί την Ελλάδα δεύτερη Πατρίδα του, σημείωσε ότι ακόμα και τις πιο δύσκολες στιγμές για την Ελλάδα, εκείνος παρέμεινε πιστός στον ελληνικό λαό.
«Η Ελλάδα, περισσότερο από άλλες χώρες, σφυρηλάτησε τη μοίρα της Ευρώπης. Επομένως, ούτε για μια στιγμή δεν διανοήθηκα ποτέ ότι θα έφευγε η Ελλάδα από την ζώνη του ευρώ. Και αυτή ήταν ανέκαθεν η στάση μου και ως Προέδρου του Eurogroup, αλλά και ως Προέδρου στην συνέχεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», τόνισε ο κ. Γιούνκερ, ενώ πρόσθεσε ότι και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι μάρτυρας αυτού, «γιατί κάθε φορά, που χρειάσθηκε να υπερασπιστώ την Ελλάδα πραγματικά το έπραξα και μπορεί να το διαβεβαιώσει».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
