 |
|
|  Παρασκευή 27/4
Συγκεντρώνουν όλο τον πλούτο στα χέρια τους και μετά δηλώνουν...φιλάνθρωποι, οι πλούσιοι τού πλανήτη που γίνονται καθημερινά πλουσιότεροι
Thomson Reuters Foundation
Την ώρα που οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, ο κόσμος μας διανύει ήδη μια "φιλανθρωπική περίοδο" με τον τομέα της εκπαίδευσης να αποτελεί τον πιο δημοφιλή στόχο περίπου 260.000 ιδρυμάτων παγκοσμίως, ανακοίνωσαν ερευνητές.
Ένας αυξανόμενος αριθμός πλουσίων ιδιωτών, οικογενειών και εταιρειών ιδρύει ιδρύματα για κοινωνικές επενδύσεις εν μέσω της συνέχισης της ανισότητας στον κόσμο, επισημαίνει η Πόλα Τζόνσον του Hauser Institute for Civil Society του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, η οποία συνέταξε σχετική έκθεση κατόπιν έρευνας.
Το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει τον μισό παγκόσμιο πλούτο, έναντι του 43% το 2008, σημειώνοντας αύξηση η οποία οφείλεται εν μέρει στα κέρδη από χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία, όπως μετοχές και ομόλογα.
Πολλοί σούπερ πλούσιοι Αμερικανοί έχουν ιδρύσει ιδρύματα τα οποία τρέχουν τα δικά τους προγράμματα ή κάνουν δωρεές, μεταξύ των οποίων ο Μπιλ Γκέιτς της Microsoft, ο Ουόρεν Μπάφετ, ο οποίος είναι επικεφαλής του ομίλου ετερογενών δραστηριοτήτων Berkshire Hathaway, και οι αδελφοί Κόουκ, ιδιοκτήτες ενός βιομηχανικού κολοσσού.
Υπάρχουν περισσότεροι από 15 εκατομμύρια εκατομμυριούχοι στον κόσμο και σχεδόν 2.000 δισεκατομμυριούχοι, την ώρα που το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με λιγότερα από 1,90 δολάριο την ημέρα, σύμφωνα με την έκθεση αυτή, η οποία χρηματοδοτήθηκε από την ελβετική τράπεζα UBS.
Παγκοσμίως το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων ιδρυμάτων ανέρχεται σε 1,5 τρισεκατομμύριο δολάρια, δηλαδή λίγο περισσότερο από τον προϋπολογισμό για το 2018 της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, όπως επισημαίνεται στην έκθεση που συντάχθηκε έπειτα από εκτίμηση που έγινε σε 39 χώρες στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων κρατών στην Ασία, την Λατινική Αμερική και την Αφρική.
Ο τομέας αυτός διακρίνεται για τη νεότητά του και την πρόσφατη ανάπτυξή του. Σχεδόν τα τρία τέταρτα από τα 80.000 ιδρύματα που δήλωσαν το έτος δημιουργίας τους άρχισαν να λειτουργούν τα τελευταία 25 χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση.
"Πράγματι ζούμε σε μια 'παγκόσμια φιλανθρωπική περίοδο'", επισημαίνεται στην έκθεση.
"Αν αυτή η πορεία συνεχιστεί, η φιλανθρωπία θα είναι σε θέση να έχει έναν όλο και σημαντικότερο κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο", προστίθεται.
Πολλοί πλούσιοι ιδρύουν ιδρύματα ωθούμενοι από ένα αίσθημα ηθικής υποχρέωσης, όπως και φόβου ότι, "όταν οι ανισότητες οξύνονται σε τέτοιο βαθμό, αυτό μπορεί να απειλήσει την ειρήνη, την σταθερότητα και το σύστημα της επιχειρηματικής ελευθερίας που δημιούργησε τόσο μεγάλο πλούτο", υπογραμμίζεται στην έκθεση.
Η εκπαίδευση αποτέλεσε τον κύριο χρηματοδοτικό στόχο παγκοσμίως, ακολουθούμενη από την κοινωνική πρόνοια, την υγεία, τις τέχνες και τον πολιτισμό και την μείωση της φτώχειας.
"Η εκπαίδευση θεωρείται ταυτοχρόνως ένας τρόπος να προσφερθεί μια ατομική ευκαιρία ανάδειξης -για να ξεφύγει κάποιος από την φτώχεια- και την ίδια ώρα ένας μηχανισμός εθνικής ανάπτυξης", σύμφωνα με την Τζόνσον.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
