 |
|
|  Παρασκευή 27/4
Ο Μάικ Πομπέο,πρώην διευθυντής τής CIA, νέος επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, αντιμέτωπος με τα καυτά διεθνή ζητήματα
AFP
Ο Μάικ Πομπέο, ο πρώην επικεφαλής της CIA, αναλαμβάνει καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, ακριβώς τη στιγμή που θα πρέπει να χειριστεί δύο καυτά ζητήματα: το μέλλον της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και το ζήτημα της Βόρειας Κορέας, με τον ηγέτη της οποίας συναντήθηκε πρόσφατα.
Ο Πομπέο, που θεωρείται "γεράκι" και επιλέχθηκε προσωπικά από τον Ντόναλντ Τραμπ για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, θα αναχωρήσει για τις Βρυξέλλες, προκειμένου να μετάσχει στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ. Αναμένεται ότι θα μεταφέρει το μήνυμα του Αμερικανού προέδρου που εδώ και δύο χρόνια –ήδη από την προεκλογική εκστρατεία του– ζητά ακατάπαυστα από τα άλλα μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες τους ώστε να περιοριστεί η συμμετοχή των ΗΠΑ.
Ο 54χρονος Πομπέο, που από τον Ιανουάριο του 2017 ήταν επικεφαλής της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών, έλαβε 57 ψήφους υπέρ και 42 κατά στην ψηφοφορία που διενεργήθηκε στη Γερουσία, μετά από μια χαοτική κοινοβουλευτική διαδικασία.
Ο πρώην στρατιωτικός και πρώην βουλευτής από το Κάνσας, ως διευθυντής της CIA, με τις πλούσιες και παραστατικές καθημερινές ενημερώσεις του, έγινε ένας από τους πιο έμπιστους ανθρώπους του Τραμπ, ο οποίος μισεί να διαβάζει μακροσκελείς αναφορές. Στα μέσα Μαρτίου ο πρόεδρος τον επέλεξε ως αντικαταστάτη του μετριοπαθούς Ρεξ Τίλερσον, οι διαφωνίες του οποίου με τον Λευκό Οίκο είχαν γίνει διαβόητες. "Έχουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης" είχε εξηγήσει τότε ο Τραμπ, δικαιολογώντας την επιλογή του. Άλλωστε, ήταν άγνωστο μέχρι πρότινος αν ο Πομπέο διέθετε κάποιου είδους διπλωματικό ταλέντο.
Αφότου ανέλαβε επικεφαλής της CIA, στα τέλη Ιανουαρίου 2017, ο Πομπέο υιοθέτησε σκληρούς, μερικές φορές ακόμη και φιλοπόλεμους τόνους απέναντι στην Τεχεράνη και την Πιονγκγιάνγκ. Τα δύο κρίσιμα ζητήματα με τα οποία θα έρθει αμέσως αντιμέτωπος και για τα οποία έχει ήδη αρχίσει να χαμηλώνει τους τόνους: στα μέσα Απριλίου διαβεβαίωσε τους Αμερικανούς γερουσιαστές ότι δεν είναι ούτε "γεράκι" ούτε "πολεμοκάπηλος", όπως συχνά τον παρουσιάζει ο Τύπος.
Διαβεβαίωσε επίσης ότι η διπλωματία δεν θα έχει πει την τελευταία της λέξη, ακόμη και αν, στις 12 Μαΐου, ο πρόεδρος Τραμπ αποσυρθεί από τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, με την οποία και ο ίδιος ο Πομπέο μέχρι πρόσφατα διαφωνούσε κατηγορηματικά.
"Δεν υποστήριξα ποτέ την αλλαγή καθεστώτος" στη Βόρεια Κορέα, δήλωσε επίσης, βεβαιώνοντας ότι είναι προετοιμασμένος για την ιστορική σύνοδο κορυφής μεταξύ του Τραμπ και του Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν που, θεωρητικά, πρόκειται να γίνει μέχρι τις αρχές Ιουνίου. Η δήλωση αυτή έγινε πριν αποκαλυφθεί ότι είχε επισκεφθεί μυστικά την Πιονγκγιάνγκ για να συναντηθεί με τον Κιμ, με τον οποίο ανέπτυξε "μια καλή σχέση", σύμφωνα με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Αυτή η "επικίνδυνη αποστολή" πάντως δεν διευκόλυνε την επικύρωση του διορισμού του από τη Γερουσία. Μολονότι οι Ρεπουμπλικανοί τον στήριξαν, πολλοί Δημοκρατικοί, οι οποίοι είχαν εγκρίνει τον διορισμό του στη CIA αυτή τη φορά του έκλεισαν τον δρόμο για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. "Ο κύριος Πομπέο είναι πολύ πιο πολεμοχαρής απ' ότι πιστεύω ότι θα έπρεπε να είναι ο επικεφαλής της διπλωματίας", συνόψισε στις αρχές της εβδομάδας ο ηγέτης των Δημοκρατικών στη Γερουσία, Τσακ Σούμερ. "Δεν με έπεισε ότι θα μπορούσε να συγκρατήσει έναν απρόβλεπτο πρόεδρο", πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
