 |
|
|  Παρασκευή 27/4
«Ειρήνη και ευημερία» υποσχέθηκαν ο Κιμ Γιονγκ- Ουν και ο Μουν Τζε Ιν,δίνοντας την ελπίδα οτι τα τύμπανα τού πολέμου δεν θα ηχήσουν ξανά στην Κορεατική Χερσόνησο
Hihnua,Reuters,afp
Ο Βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ- Ουν και ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας Μουν Τζε- Ιν συζήτησαν την αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου, τη σύναψη ειρηνευτική συμφωνίας και τη βελτίωση των διακορεατικών σχέσεων στη διάρκεια της πρώτης τους συνάντησης σήμερα, ανακοίνωσε ο Κυανός Οίκος.
Ο Κιμ και ο Μουν είχαν μια «σοβαρή, ειλικρινή» συνομιλία στη διάρκεια της κεκλεισμένων των θυρών συνάντησής τους που διήρκησε λίγο περισσότερο από μιάμιση ώρα, δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Νοτιοκορεάτη προέδρου, ο Γιουν Γιανγκ-Τσαν, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου από το χωριό Πανμουντζόμ στη μεθόριο μεταξύ των δύο χωρών.
Μετά την πρώτη τους συνομιλία ο Κιμ επέστρεψε στη βορειοκορεατική πλευρά των συνόρων για να γευματίσει.
Ο Κιμ είναι ο πρώτος Βορειοκορεάτης ηγέτης που επισκέπτεται τη Νότια Κορέα μετά το τέλος του πολέμου μεταξύ των δύο χωρών το 1953. Συνοδεύεται από την Κιμ Γιο Γιονγκ, αδελφή και έμπιστη σύμβουλό του, καθώς και τον Βορειοκορεάτη αξιωματούχο που είναι αρμόδιος για τις σχέσεις των δύο χωρών. Ο Μουν ήταν πλαισιωμένος από τον επικεφαλής της νοτιοκορεάτικης υπηρεσίας πληροφοριών και τον διευθυντή της προεδρίας.
Ο Νοτιοκορεάτης πρόεδρος μετέβη στο σημείο της συνάντησης συνοδευόμενος από μεγάλη αυτοκινητοπομπή, ενώ σταμάτησε για λίγο προκειμένου να χαιρετίσει υποστηρικτές της συνόδου που κρατούσαν νοτιοκορεατικές σημαίες κοντά στον Κυανό Οίκο στη Σεούλ.
Από νωρίς το πρωί είχαν συγκεντρωθεί στο κέντρο της πρωτεύουσας της Νότιας Κορέας εκατοντάδες διαδηλωτές υπέρ ή κατά της συνόδου κορυφής.
Πριν από την έναρξη των συνομιλιών ο Μουν στάθηκε μπροστά στη στρατιωτική οροθετική γραμμή που χωρίζει στα δύο την κορεατική χερσόνησο για να συναντήσει τον Κιμ, ο οποίος εμφανίστηκε από την αντίθετη πλευρά των συνόρων.
Έπειτα από μια ιστορική χειραψία με μεγάλο συμβολισμό ο Μουν δήλωσε στον ομόλογό του: «Είμαι ευτυχής που σας συναντώ».
«Ήλθα εδώ αποφασισμένος να δώσω το σήμα για την εκκίνηση, στο όριο μιας νέας ιστορίας» στις σχέσεις των δύο χωρών, είπε ο Κιμ κατά την έναρξη των συνομιλιών, υποσχόμενος να πάρει μέρος στις διαπραγματεύσεις «με ειλικρινές, σοβαρό και έντιμο πνεύμα».
Κατόπιν πρόσκλησης του Κιμ, οι δύο ηγέτες βάδισαν επίσης για λίγο και στη βορειοκορεάτικη πλευρά των συνόρων, πριν πάνε πεζή στο Σπίτι της Ειρήνης, ένα κτίριο από γυαλί και μπετόν στο νότιο τμήμα του χωριού Πανμουντζόμ, όπου υπεγράφη η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με την οποία ανεστάλησαν οι εχθροπραξίες.
Ο Βορειοκορεάτης ηγέτης προχώρησε σε αυτή την κίνηση, που δεν ήταν προγραμματισμένη, μετά την επιθυμία που εξέφρασε ο Νοτιοκορεάτης πρόεδρος να πατήσει στο έδαφος της γειτονικής χώρας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
