 |
|
|  Κυριακή 29/4
Οι διαμαρτυρίες στην Ισπανία διογκώνονται κατά της "Αγέλης των Λύκων" για τον βιασμό έφηβης
AFP-Reuters
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στην Παμπλόνα της βόρειας Ισπανίας χθες, τρίτη ημέρα της μεγάλης κινητοποίησης στη χώρα ενάντια στην ετυμηγορία που αθωώνει πέντε άνδρες από τον ομαδικό βιασμό μιας έφηβης, ενώ ακόμη και μοναχές του τάγματος των Καρμελιτών ένωσαν τη φωνή τους στη διαμαρτυρία από το μοναστήρι τους.
Το σύνθημα "δεν είναι σεξουαλική κακοποίηση, είναι βιασμός!" ακούστηκε ξανά χθες στην Παμπλόνα, πρωτεύουσα της περιφέρειας της Ναβάρας, όπως κάθε μέρα από τότε που εκδόθηκε η επίμαχη δικαστική απόφαση.
Μετά το προσκλητήριο του γυναικείου κινήματος της Παμπλόνας, "32.000 έως 35.000 πολίτες μετείχαν στην πολύ ειρηνική πορεία αλλά ιδιαίτερα διεκδικητική", δήλωσε εκπρόσωπος της δημοτικής αστυνομίας.
Πέντε άνδρες από τη Σεβίλη, ηλικίας από 27 έως 29 ετών, οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν "Αγέλη των Λύκων", καταδικάστηκαν την Πέμπτη σε εννέα χρόνια φυλάκιση ο καθένας, για τη "σεξουαλική κακοποίηση" μιας 18χρονης από τη Μαδρίτη κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ ταυροδρομιών του Σαν Φερμίν το 2016 στην Παμπλόνα και για "κατάχρηση αδυναμίας".
Οι δράστες μαγνητοσκόπησαν την πράξη τους στα κινητά τους τηλέφωνα και επαίρονταν γι αυτήν στην εφαρμογή Whatsapp, ενώ στη δίκη, η κοπέλα κλήθηκε να δικαιολογήσει μια παθητική στάση που είχε απέναντί τους. Οι δικηγόροι των κατηγορουμένων ισχυρίστηκαν ότι το θύμα --που είχε πιει σανγκρία προηγουμένως-- είχε συναινέσει καθώς δεν έδειξε σε καμιά στιγμή να λέει "όχι".
Τέλος, οι δικαστές δεν έκαναν δεκτό τον όρο "βιασμός", για τον οποίο ο ισπανικός ποινικός κώδικας αναφέρει ότι πρέπει να υπάρχει "εκφοβισμός" ή "βία". Ωστόσο, στην ετυμηγορία τους οι δικαστές έκριναν "αναμφισβήτητο ότι η ενάγουσα βρέθηκε ξαφνικά σε ένα στενό και κρυμμένο μέρος, περιτριγυρισμένη από πέντε μεγαλύτερης ηλικίας άνδρες που την αιφνιδίασαν χωρίς να μπορεί να αντιδράσει".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
