 |
|
|  Δευτέρα 30/4
Παραιτήθηκε η υπ. Εσωτερικών της Βρετανίας - Πλήγμα για Τ. Μέι
AFP-Reuters
Η βρετανίδα υπουργός Εσωτερικών Άμπερ Ραντ παραιτήθηκε την Κυριακή, εξαιτίας των σκανδάλων γύρω από τη μεταχείριση των μεταναστών από τις υπηρεσίες της, φέρνοντας την πρωθυπουργό των συντηρητικών Τερέζα Μέι σε ακόμη πιο δύσκολη, ευάλωτη θέση, μερικές ημέρες πριν από τις τοπικές εκλογές της 3ης Μαΐου. Η παραίτηση της υπουργού, που θεωρείτο βασική της σύμμαχος, χαρακτηρίζεται βαρύ πλήγμα για τη Μέι, η οποία έχει μπει πλέον στα αχαρτογράφητα νερά της τελευταίας χρονιάς των διαπραγματεύσεων ενόψει της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Μάρτιο του 2019. Ταυτόχρονα, στερεί από την κυβέρνησή της μια φιλοευρωπαϊκή φωνή. «Η πρωθυπουργός απεδέχθη απόψε την παραίτηση της υπουργού Εσωτερικών», ανέφερε εκπρόσωπος της Ντάουνινγκ Στριτ.
Η 54χρονη Ραντ είχε βρεθεί στο σκαμνί εδώ και μέρες, μετά την αποκάλυψη ότι οι υπηρεσίες της είχαν ορίσει συγκεκριμένο αριθμό-στόχο ως προς τις απελάσεις παράτυπων μεταναστών. Αρχικά, η Ραντ είχε αρνηθεί ότι ήταν ενήμερη για την ύπαρξη τέτοιου στόχου, μιλώντας στα μέλη αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής. «Άθελά μου, παραπλάνησα την κοινοβουλευτική επιτροπή εσωτερικών υποθέσεων ως προς τους στόχους για τους επαναπατρισμούς παράτυπων μεταναστών κατά τη διάρκεια των ερωτήσεων για την (σ.σ. υπόθεση της μεταχείρισης των μεταναστών από την Καραϊβική και των απογόνων τους, που είναι γνωστοί στη Βρετανία ως η γενιά) Γουίντρας», παραδέχθηκε η Ραντ στην επιστολή της παραίτησής της που επιδόθηκε στην Τερέζα Μέι. Η Ραντ πληρώνει το τίμημα για το σκάνδαλο Γουίντρας, τη μεταχείριση των μεταναστών από τα νησιά της Καραϊβικής που είχαν συρρεύσει στο Ηνωμένο Βασίλειο αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - μια υπόθεση που προκάλεσε κύμα οργής στη Βρετανία κι όχι μόνο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
