 |
|
|  Παρασκευή 4/5
Έρευνες στην όχθη ενός ποταμού στην Γερμανία, 36 χρόνια μετά την εξαφάνιση της 2χρονης κόρης ενός Βρετανού στρατιώτη
Reuters
Άνδρες της βρετανικής στρατονομίας άρχισαν να σκάβουν στην όχθη ενός ποταμού στη Γερμανία, αναζητώντας τα λείψαναν της δίχρονης κόρης ενός Βρετανού στρατιώτη η οποία εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν από 36 χρόνια. Η νέα έρευνα διατάχθηκε αφού η επανεξέταση των στοιχείων της υπόθεσης αφήνει να εννοηθεί ότι ορισμένες αποδείξεις μπορεί να παραβλέφθηκαν την εποχή εκείνη.
Η Κατρίς Λι χάθηκε από ένα κατάσταση για Βρετανούς στρατιώτες κοντά στην πόλη Πάντερμπορν της Γερμανίας το 1981. Ο πατέρας της στάθμευε εκεί την εποχή που υπηρετούσε στις βρετανικές ένοπλες δυνάμεις. Το μυστήριο δεν διαλευκάνθηκε ποτέ. Η οικογένειά της μέχρι και σήμερα πιστεύει ότι το κοριτσάκι έπεσε θύμα απαγωγής.
Ο επικεφαλής ερευνητής της βρετανικής στρατονομίας Ρίτσαρντ Ο'Λίρι είπε ότι οι ανασκαφές στον ποταμό Άλμε ξεκίνησαν την Δευτέρα και ενδέχεται να συνεχιστούν για πέντε εβδομάδες. Ο στόχος είναι να βρεθούν νέα στοιχεία, ίσως κάποια ρούχα ή τα λείψανα της ίδιας της Κατρίς.
"Ως πατέρας της, δεν θέλω να βρουν τίποτα. Έτσι μένει ανοιχτή η θεωρία ότι απήχθη" είπε ο Ρίτσαρντ Λι, 68 ετών σήμερα, μιλώντας στους δημοσιογράφους κοντά στο σημείο όπου γίνονται οι έρευνες. "Η οικογένειά μου αισθάνεται ότι ζει έναν εφιάλτη μέσα σε ένα σκοτεινό τούνελ", πρόσθεσε.
Οι αρχές έχουν δώσει στη δημοσιότητα μια φωτογραφία που εικονίζει την Κατρίς όπως περίπου θα ήταν σήμερα, στα 38 της χρόνια, καθώς και το σκίτσο ενός υπόπτου.
Η νέα έρευνα διατάχθηκε αφού αναλύθηκαν ξανά τα στοιχεία που υπήρχαν τότε και οι καταθέσεις των μαρτύρων. Ο Ο'Λίρι είπε ότι τον ενδιέφερε ιδίως ένα πράσινο αυτοκίνητο που θεάθηκε στην περιοχή μία ημέρα μετά την εξαφάνιση του κοριτσιού. Την ημέρα που χάθηκε η Κατρίς, ένας μάρτυρας είχε πει ότι είδε έναν άνδρα με ένα παιδί μέσα σε ένα πράσινο αυτοκίνητο.
Η οικογένεια δεν διστάζει πάντως να καταγγείλει τα λάθη που έγιναν στην αρχική έρευνα. "Δεν θα τους συγχωρήσω ποτέ για αυτά που δεν έκαναν" είπε ο Λι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
