 |
|
|  Σάββατο 5/5
Ο τουρισμός έχει διπλασιάσει τη ζήτηση νερού στη Μεσόγειο
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Η εποχική τουριστική κίνηση θέτει τεράστιες πιέσεις στην τοπική ζήτηση νερού, ενώ τα τελευταία 50 χρόνια, η συνολική ζήτηση στη Μεσόγειο έχει διπλασιαστεί. Συγκεκριμένα, η οικιακή κατανάλωση κυμαίνεται μεταξύ 130 και 250 λίτρων την ημέρα, ενώ η τουριστική μεταξύ 300 και 500 λίτρων την ημέρα».
Τις επισημάνσεις αυτές έκανε ο αναπληρωτής πρύτανης Οικονομικών, Προγραμματισμού και Εκτέλεσης Έργων του Πανεπιστημίου Πατρών, καθηγητής Χρήστος Μπούρας, κατά τη διάρκεια ημερίδας για τη βιωσιμότητα στη διαχείριση του νερού στον τομέα του τουρισμού», που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο πλαίσιο του έργου CASTWATER.
Το Πανεπιστήμιο Πατρών και συγκεκριμένα το «Εργαστήριο Κατανεμημένων Συστημάτων και Τηλεματικής» συμμετέχει στο έργο, το οποίο αποτελεί μία κοινοπραξία 11 εταίρων που αντιπροσωπεύουν 10 περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σκοπός του έργου είναι η ανταλλαγή γνώσης και εμπειριών, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανάγκη για βελτίωση των πρακτικών σχετικά με μεθόδους μέτρησης και αξιολόγησης, να βρεθούν τρόποι για την προώθηση της ευαισθητοποίησης πάνω στη βιώσιμη διαχείριση του νερού στον τουρισμό και να στηρίξει ιδέες υιοθέτησης αποτελεσματικών λύσεων στη διαχείριση υδάτων.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι το έργο CASTWATER είναι το πρώτο Interreg MED έργο που υποστηρίζει βιώσιμες τουριστικές πολιτικές και πρακτικές για την αποδοτική διαχείριση των υδάτων σε παράκτιες περιοχές.
Σύμφωνα λοιπόν με τον καθηγητή και επιστημονικό υπεύθυνο του έργου, Χρήστο Μπούρα, κύριες αιτίες για τις τεράστιες πιέσεις στην τοπική ζήτηση νερού είναι οι πισίνες, τα γήπεδα γκολφ, τα πλυντήρια, οι εργασίες κουζίνας και τα ντουζ. Επίσης, οι απώλειες, οι διαρροές και οι σπατάλες αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 40% της συνολικής κατανάλωσης νερού.
Βασικές αιτίες των απωλειών, όπως ανέφερε ο Χρήστος Μπούρας, είναι η ανεπαρκής συντήρηση και λειτουργία του δικτύου, οι ανεπαρκείς τεχνικές άρδευσης και η έλλειψη μέτρων για τη βελτίωση της διαχείρισης των υδάτων. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τον καθηγητή, υπάρχει ανάγκη για χρηματοδοτική στήριξη, για υιοθέτηση νέων τεχνολογιών, για εφαρμογή πολιτικών και κανονισμών σωστής διαχείρισης, πιστοποιητικά βιωσιμότητας, ευαισθητοποίηση και κατάρτιση, εναλλακτικές πηγές νερού και ρυθμιστικό πλαίσιο διαχείρισης των υδάτων, που να αφορά ειδικά τις τουριστικές δραστηριότητες.
Ακόμη, επεσήμανε ότι οι τουριστικές δραστηριότητες δεν λαμβάνονται υπόψη κατά την ανάπτυξη σχεδίων υποδομής και έφερε ως καλό παράδειγμα την περιφέρεια Herault της Γαλλίας, η οποία έχει εισάγει μια σειρά μέτρων, όπως αντικατάσταση του νερού της πισίνας με ακατέργαστο ή θαλασσινό νερό.
Επιπλέον, έχει προταθεί η επέκταση της χρήσης ανακυκλωμένου νερού πισίνας για το πότισμα χώρων πρασίνου και τον καθαρισμό των πεζοδρομίων.
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τον καθηγητή, η πίεση του εποχιακού τουρισμού κατά τους καλοκαιρινούς μήνες απαιτεί την ενίσχυση των υφιστάμενων, καθώς και την ανάπτυξη νέων μέτρων για τη μικρο-στόχευση ιδιαίτερα των τουριστικών εγκαταστάσεων και προτείνεται μία σειρά μέτρων που θα μπορούσαν να πάρουν οι τουριστικές επιχειρήσεις αλλά και πολιτικών που θα μπορούσε να εφαρμόσει η πολιτεία.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Τουριστικών Γραφείων Δυτικής Ελλάδος Γιώργος Τελώνης, μιλώντας στην ημερίδα τόνισε μεταξύ άλλων ότι «το νερό καθίσταται, πλέον, για τον τουρισμό ένα ξεχωριστό περιουσιακό στοιχείο και ως τέτοιο είμαστε υποχρεωμένοι, και εμείς στον τουριστικό κλάδο, να το φροντίσουμε, να το αξιοποιήσουμε, να το διατηρήσουμε και να το θωρακίσουμε».
Μάλιστα, όπως πρόσθεσε, «η υπόθεση της ορθής διαχείρισης του νερού απαιτεί τη σύμπραξη όλων μας φορέων, πολιτών, επισκεπτών και επιχειρηματιών».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
