 |
|
|  Κυριακή 6/5
Μουσείο στο Παρίσι άνοιξε τις πόρτες του σε γυμνιστές
Reuters
Ένα μουσείο στο Παρίσι άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του σε επισκέπτες γυμνιστές, παρέχοντάς τους συγκεκριμένες ώρες επισκέψεων για να περιηγηθούν σε μια έκθεση.
Το μουσείο σύγχρονης τέχνης Palais de Tokyo, το οποίο βρίσκεται στο πολυτελές 16ο διαμέρισμα της γαλλικής πρωτεύουσας, είναι το πρώτο μουσείο στην πόλη που δίνει τέτοια δυνατότητα, παρότι οι γυμνιστές στο Παρίσι έχουν αποκτήσει και άλλα προνόμια το τελευταίο διάστημα.
Ένα πάρκο στα ανατολικά του Παρισιού, το Bois de Vincennes, έγινε τον περασμένο χρόνο η πρώτη ζώνη αποκλειστικά για γυμνιστές στην πόλη και ο χώρος άνοιξε φέτος και πάλι ενόψει της καλοκαιρινής περιόδου.
Οι γυμνιστές υποστηρίζουν ότι η εκδήλωση στο μουσείο, όπου παραβρέθηκαν περίπου 160 επισκέπτες, είναι μια καινοτομία σε μια από τις πολιτιστικές πρωτεύουσες του κόσμου.
"Σήμερα αλλάζει η νοοτροπία. Οι γυμνιστές...καταρρίπτουν τα εμπόδια, τα ταμπού και την απαγορευτική νοοτροπία του παρελθόντος", δήλωσε ο Ζιλιέν Κλοντ-Πενεγκρί, ο διευθυντής επικοινωνίας της Ένωσης Γυμνιστών Παρισίων.
Σύμφωνα με την Ένωση, η οποία μόνο στο Παρίσι αριθμεί 88.000 μέλη, σε όλη τη χώρα υπάρχουν 2,6 εκατομμύρια γυμνιστές.
Αργότερα μέσα στον χρόνο προγραμματίζεται να λειτουργήσει και νυχτερινό κλαμπ για γυμνιστές.
Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που διοργανώνεται εκδήλωση για γυμνιστές σε μουσείο. Μια γκαλερί στη Βιένη προσκάλεσε τους επισκέπτες να βγάλουν τα ρούχα τους για μια ειδική παρουσίαση το 2013 έκθεσης αφιερωμένης σε πίνακες με ανδρικό γυμνό, ενώ ένα μουσείο στην Αυστραλία έχει επίσης ανοίξει τις πόρτες του σε γυμνούς επισκέπτες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
