 |
|
|  Δευτέρα 7/5
Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει την παρατεταμένη κράτηση στην απομόνωση των πολιτικών κρατούμενων και άλλα βασανιστήρια στις φυλακές τής Αιγύπτου
AFP
Η παρατεταμένη κράτηση πολιτικών κρατούμενων στην απομόνωση και η σωματική βία στην οποία υποβάλλονται στις φυλακές της Αιγύπτου αποτελούν «βασανιστήριο», σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία.
«Οι πολιτικοί κρατούμενοι στην Αίγυπτο βρίσκονται σε συνθήκες παρατεταμένης και επ’ αόριστον απομόνωσης, μερικές φορές για πολλά χρόνια, γεγονός που αποτελεί ένα είδος βασανιστηρίου», κατήγγειλε η οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περίληψη της έκθεσής της που δημοσιεύθηκε σήμερα.
Οι αρχές της Αιγύπτου διέψευσαν ότι καταφεύγουν συστηματικά στην παρατεταμένη κράτηση φυλακισμένων στην απομόνωση, στην απάντηση που έδωσαν στο μνημόνιο που έστειλε στις 16 Απριλίου η Διεθνής Αμνηστία και στο οποίο περιέχονταν μια περίληψη των ερευνών της, σύμφωνα με ανακοίνωση της ΜΚΟ που δημοσιεύθηκε τη νύκτα της Κυριακής προς Δευτέρα.
Η κυβέρνηση της Αιγύπτου υπογράμμισε τη διαφορά μεταξύ «ενός κελιού απομόνωσης και της τοποθέτησης κρατούμενων σε “ξεχωριστά κελιά”», εξηγεί η Διεθνής Αμνηστία.
Η κυβέρνηση του Αιγύπτιου προέδρου Άμπντελ Φάταχ αλ Σίσι κατηγορείται συχνά από οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίες καταγγέλλουν την καταστολή εναντίον των αντιφρονούντων και τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών.
Από την πλευρά του το Κάιρο αρνείται τις κατηγορίες αυτές, επικρίνοντας τις ΜΚΟ ότι έχουν πολιτικά κίνητρα.
«Είμαστε απογοητευμένοι που (η αιγυπτιακή κυβέρνηση) επικεντρώνεται στη διαφορά μεταξύ των κελιών αντί να αντιμετωπίζει τις ευθύνες της», επεσήμανε η Νάζια Μπουνάιμ, διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Βόρεια Αφρική.
«Οι Αιγύπτιοι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι δημοσιογράφοι και τα μέλη της αντιπολίτευσης γίνονται στόχος όχι μόνο επειδή εκφράζουν ειρηνικά τις απόψεις τους (…), (αλλά) οι διώξεις εναντίον τους συνεχίζονται και πίσω από τα κάγκελα», πρόσθεσε η ίδια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
