 |
|
|  Δευτέρα 7/5
Τρεις πινακίδες με την ένδειξη "Πρεσβεία των ΗΠΑ" έκαναν την εμφάνισή τους στην Ιερουσαλήμ
Reuters
Τουλάχιστον τρεις πινακίδες που γράφουν "Πρεσβεία των ΗΠΑ" έκαναν σήμερα την εμφάνισή τους σε δρόμους της Ιερουσαλήμ ενόψει των εγκαινίων της διπλωματικής αποστολής στην πόλη την ερχόμενη εβδομάδα, σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα του Reuters.
Οι πινακίδες, γραμμένες στα αγγλικά, τα εβραϊκά και τα αραβικά, τοποθετήθηκαν από εργάτες κοντά στην τοποθεσία όπου βρίσκεται το κτίριο του αμερικανικού προξενείου, στη νότια Ιερουσαλήμ, το οποίο θα στεγάσει την πρεσβεία όταν θα μεταφερθεί επισήμως εκεί από το Τελ Αβίβ στις 14 Μαϊου.
Ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υποστηρίζει ότι εκπληρώνει τις προεδρικές δεσμεύσεις πολλών δεκαετιών. Άλλες παγκόσμιες δυνάμεις δεν έχουν πράξει το ίδιο, αποφεύγοντας ένα από τα πιο ακανθώδη ζητήματα στις σχέσεις Ισραηλινών-Παλαιστινιών, οι οποίοι επιθυμούν το δικό τους κράτος με την Ανατολική Ιερουσαλήμ για πρωτεύουσά του.
"Δεν είναι όνειρο. Είναι πραγματικότητα. Είμαι υπερήφανος και συγκινημένος που σήμερα το πρωί κρέμασα τις πρώτες νέες πινακίδες που κατασκευάστηκαν για την πρεσβεία των ΗΠΑ", έγραψε στο Twitter ο δήμαρχος της Ιερουσαλήμ Νιρ Μπαρκάτ.
Το Ισραήλ κατέλαβε την Ανατολική Ιερουσαλήμ που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Ιορδανίας το 1967, στον Πόλεμο των Έξι Ημερών, και την προσάρτησε, κάτι που δεν αναγνωρίζεται διεθνώς. Ο τελευταίος γύρος ειρηνευτικών συνομιλιών για ένα παλαιστινιακό κράτος στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας κατέρρευσε το 2014.
"Αυτή η κίνηση με την πρεσβεία δεν είναι μόνο παράνομη αλλά θα εμποδίσει και την επίτευξη μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης ανάμεσα σε δύο κυρίαρχα και δημοκρατικά κράτη με βάση τα σύνορα του 1967, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη να μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά και με ασφάλεια", ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο παλαιστίνιος διαπραγματευτής Σαέμπ Ερεκάτ.
Ωστόσο, η κυβέρνηση Τραμπ έχει αφήσει ανοιχτή την πόρτα της διπλωματίας για μια πιθανή παλαιστινιακή παρουσία στην Ιερουσαλήμ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
