 |
|
|  Παρασκευή 11/5
Απότομη αύξηση της έντασης ανάμεσα στο Ισραήλ και στο Ιράν στο έδαφος της Συρίας
AFP
Απότομη αύξηση της έντασης σημειώθηκε ανάμεσα στο Ιράν και στο Ισραήλ στη Συρία, όπου το εβραϊκό κράτος λέει ότι βομβάρδισε δεκάδες ιρανικούς στόχους σε αντίποινα για την πρώτη απευθείας επίθεση, όπως υποστηρίζει, της Ισλαμικής Δημοκρατίας εναντίον των ισραηλινών δυνάμεων.
Κανείς δεν μπορεί να πει αν τα γεγονότα αυτά συνιστούν απλώς μια έξαρση ισχυρότερη από τις προηγούμενες ανάμεσα στους δύο εχθρούς ή αν σηματοδοτεί την έναρξη μιας κλιμάκωσης που αναμενόταν εδώ και εβδομάδες γύρω από τη συριακή κρίση, σε ένα πλαίσιο εντάσεων που αναβιώνουν λόγω της αβεβαιότητας για την ιρανική πυρηνική συμφωνία.
Ωστόσο το Ισραήλ διαβεβαίωσε ότι δεν επιδιώκει την κλιμάκωση διακηρύσσοντας παράλληλα ότι είναι έτοιμο για όλα τα σενάρια.
Σύμφωνα με τους Ισραηλινούς, η ταξιαρχία αλ-Κοντς, υπεύθυνη για τις επιχειρήσεις στο εξωτερικό των Φρουρών της Επανάστασης, του επίλεκτου στρατιωτικού σώματος του ιρανικού καθεστώτος, εκτόξευσε περίπου είκοσι ρουκέτες Fajr και Grad προς προκεχωρημένες θέσεις στο κατεχόμενο από το Ισραήλ τμήμα του Γκολάν, από την άλλη πλευρά της οροθετικής γραμμής.
Είναι η πρώτη φορά από την έναρξη το 2011 του πολέμου στη Συρία και της ιρανικής εμπλοκής σε αυτή τη γειτονική χώρα του Ισραήλ, που το εβραϊκό κράτος αποδίδει αυτά τα πλήγματα στο Ιράν. Τον Φεβρουάριο η διείσδυση ενός ιρανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους στον ισραηλινό εναέριο χώρο προκάλεσε πλήγματα εναντίον πολλών ιρανικών στόχων στην πρώτη ανοικτά δηλωμένη αντιπαράθεση ανάμεσα στις δύο χώρες στη Συρία.
Οι ιρανικές ρουκέτες δεν προκάλεσαν θύματα, τέσσερις από αυτές αναχαιτίστηκαν από τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, και οι άλλες έπεσαν εκτός Ισραήλ, δήλωσε ο ισραηλινός στρατός.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
