 |
|
|  Κυριακή 13/5
ΕΛΛΑΔΑ-Δυο αδέλφια από την Παλαιστίνη σύστησε στον πρίγκιπα της Ουαλίας Κάρολο ο δήμαρχος Ηρακλείου
ΡΕΘΥΜΝΟ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/M.Λαμπαθάκης
Τον Αχμέντ και τον Χουσείν, δυο αδέλφια από την Παλαιστίνη, σύστησε στον πρίγκιπα της Ουαλίας Κάρολο ο δήμαρχος Ηρακλείου Βασίλης Λαμπρινός. Στο πλαίσιο της επίσκεψής του πριγκιπικού ζεύγους της Αγγλίας στην Κρήτη, και ειδικότερα στις Αρχάνες, ο πρίγκιπας Κάρολος ενημερώθηκε για την πορεία του προγράμματος στέγασης προσφύγων και αιτούντων άσυλο που υλοποιεί η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, σε συνεργασία με την Αναπτυξιακή Ηρακλείου.
Τα δυο προσφυγόπουλα από την Παλαιστίνη, 11 και 9 ετών, μετά από μια μεγάλη όσο και δύσκολη περιπλάνηση που περιελάμβανε μεταξύ άλλων τη Συρία, την Ιορδανία και την Τουρκία, φιλοξενούνται εδώ και μερικούς μήνες, μαζί με την οικογένειά τους, στο Ηράκλειο. Τα παιδιά εξέφρασαν στον πρίγκιπα Κάρολο την ικανοποίησή τους για τις συνθήκες ζωής στον τόπο μας, ενώ του προσέφεραν και μια ζωγραφιά με τις σημαίες της Παλαιστίνης, της Ελλάδας και της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο δήμαρχος σε δηλώσεις του τόνισε: «Το ενδιαφέρον του πρίγκιπα Καρόλου για το πρόγραμμα στέγασης προσφύγων στην Κρήτη και κυρίως το γεγονός ότι μας έδωσε συγχαρητήρια για την άψογη λειτουργία του, είναι μια επιβράβευση για όσους εργάστηκαν και εργάζονται σκληρά κάθε μέρα προκειμένου να υλοποιείται με επιτυχία: Τους εργαζομένους στην Αναπτυξιακή και στην Ύπατη Αρμοστεία, αλλά και στις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου Ηρακλείου και της Περιφέρειας Κρήτης. Χάρις σε αυτούς και χάρις στην ΠΕΔ, η οποία αντέδρασε με ψυχραιμία και ομοψυχία στην τεχνητή κρίση που επιχείρησαν κάποιοι να δημιουργήσουν το καλοκαίρι του 2016, σήμερα η Κρήτη αποτελεί ένα διεθνές πρότυπο καλής πρακτικής στην αντιμετώπιση του προσφυγικού. Κυρίως, αποτελεί ένα μέρος που παιδιά όπως ο Αχμέντ και ο Χουσείν μπορούν να νιώσουν ξανά ασφαλή και χαρούμενα. Και αυτό είναι για εμάς πραγματικά ανεκτίμητο».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
