 |
|
|  Kυριακή 13/5
Κίνδυνος να μπει φρένο στην τουριστική «έκρηξη» του Ιράν, η απόφαση Τραμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ από την πυρηνική συμφωνία
Πηγή: The Guardian
Με τα γοητευτικά τζαμιά, τα μαγευτικά τοπία, τα αρχαία ερείπια και, γιατί όχι τα χιονοδρομικά κέντρα, η τουριστική βιομηχανία του Ιράν υπέστη «έκρηξη» μετά την πυρηνική συμφωνία του 2015. Οι τουρίστες συρρέουν στη χώρα για να ανακαλύψουν πολιτιστικούς θησαυρούς που δεν έχουν δει τα δυτικά μάτια από την ισλαμική επανάσταση του 1979, με το κόστος της διαμονής τους σχετικά φθηνό.
Ωστόσο, αυτή την εβδομάδα η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ από την πυρηνική συμφωνία προκαλεί φόβους ότι ο τουριστικός τομέας του Ιράν μπορεί να επιστρέψει στην ύφεση.
«Μετά τη συμφωνία παρατηρήσαμε τεράστια αύξηση στον τομέα του τουρισμού - εργάστηκα ως οδηγός όλο το χρόνο», δήλωσε ο Αλί Σεμπάνι, ένας 30χρονος Ιρανός ξεναγός, ο οποίος εργάζεται εδώ και επτά χρόνια στο Ισφαχάν, τον κορυφαίο τουριστικό προορισμό της χώρας, και το Σιράζ, κοντά στην Περσεπόλη, με τα ερείπια του αρχαίου πολιτισμού.
«Πριν [από τη συμφωνία] αν βλέπαμε έναν ξένο τουρίστα, ήταν σαν να βλέπαμε έναν εξωγήινο, κάποιον από το διάστημα, και οι άνθρωποι έτρεχαν να τον δουν για να του μιλήσουν. Οι ξένοι τουρίστες αντιμετωπίζονταν ως διασημότητες- αλλά τώρα είναι λιγότερο αυτό. Έχει γίνει σύνηθες να βλέπεις τουρίστες», προσθέτει.
Αλλά ο Σεμπάνι φοβάται ότι η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου θα αντιστρέψει αυτή την τάση. «Θα μπορούσε να έχει ψυχολογικό αντίκτυπο. Αν το Ιράν επιστρέψει στις ειδήσεις, ο κόσμος θα διστάζει να ταξιδέψει ... Το άλλο πρόβλημα θα ήταν για τους μεγάλους ιρανούς ταξιδιωτικούς πράκτορες να συνεχίσουν να εργάζονται με ευρωπαϊκές επιχειρήσεις [λόγω κυρώσεων και τραπεζικών θεμάτων]».
Ο Σεμπάνι εξακολουθεί πάντως να ελπίζει, καθώς -όπως λέει- οι Αμερικανοί αποτελούν μόνο ένα μικρό ποσοστό των τουριστών που επισκέπτονται το Ιράν, οι οποίοι είναι κυρίως από την Ασία και την Ευρώπη. Σχεδόν οι μισοί ξένοι τουρίστες έρχονται για προσκύνημα στην ιερή πόλη Μασχάντ.
Περισσότεροι από 85.000 ξένοι τουρίστες επισκέφθηκαν το Ισφαχάν μόνο σε ένα μήνα πέρυσι, ανέφεραν οι Tehran Times, λέγοντας ότι ήταν ρεκόρ για τα τελευταία 40 χρόνια. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, είναι η έλλειψη επενδύσεων. Στο Iσφαχάν, τον μεγαλύτερο τουριστικό μας προορισμό, έχουμε μόνο δύο ξενοδοχεία πέντε αστέρων», δήλωσε ο Σεμπάνι .
Πέρυσι, περισσότερα από 6 εκατομμύρια ξένοι τουρίστες επισκέφθηκαν το Ιράν, το οποίο φιλοξενεί 22 τοποθεσίες παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Ο Ali Asghar Mounesan, επικεφαλής της τουριστικής οργάνωσης του Ιράν, δήλωσε ότι η χώρα επιθυμεί να προσελκύσει 20 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως έως το 2025.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
