 |
|
|  Τρίτη 15/5
Η ανεξαρτησία "δεν θα βγει ποτέ από το τραπέζι μέχρι να συμβεί" δηλώνει η πρωθυπουργός της Σκωτίας
Reuters
Το ζήτημα της ανεξαρτησίας της Σκωτίας δεν θα βγει ποτέ από το τραπέζι, μέχρι να επιτευχθεί, προειδοποίησε η πρωθυπουργός της Σκωτίας Νίκολα Στέρτζον, σε δηλώσεις που έκανε στο πρακτορείο Thomson Reuters στο Λονδίνο.
Σύμφωνα με τη Στέρτζον, την ανεξαρτησία εξακολουθεί να υποστηρίζει ένα ποσοστό λίγο μικρότερο από το 50% του εκλογικού σώματος.
"Θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το αν θα πρέπει να το κάνουμε τώρα ή σε πέντε ή σε δέκα χρόνια, αλλά με αυτά τα ποσοστά μια συνταγματική επιλογή όπως η ανεξαρτησία δεν θα βγει ποτέ από το τραπέζι", τόνισε.
Η Στέρτζον είπε ότι όταν θα υπάρξει περισσότερη σαφήνεια για το τι μορφή θα πάρει η συμφωνία για το Brexit μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε και εκείνη θα μπορεί να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για τη στάση που θα τηρήσει η Σκωτία στο ενδεχόμενο ενός νέου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία.
"Δεν είμαι βέβαιη ότι η ανεξαρτησία θα φύγει ποτέ από το τραπέζι, μέχρι να συμβεί", είπε.
Όταν ρωτήθηκε για τα "μαθήματα" που θα μπορούσε να πάρει από το παράδειγμα της Καταλονίας, απάντησε ότι η Ισπανία και η Καταλονία είναι εκείνες που θα μπορούσαν να μάθουν από την εμπειρία της Σκωτίας. Εξέφρασε επίσης την ανησυχία της για τον τρόπο με τον οποίο οι ισπανικές αρχές αντιμετωπίζουν τους δημοκρατικά εκλεγμένους πολιτικούς της Καταλονίας, στους οποίους ασκούνται διώξεις ή επιβάλλονται ποινές φυλάκισης.
Η Στέρτζον δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην πρόσφατη δυσαρέσκεια που προκάλεσε στη Σκωτία η απόφαση ενός γκολφ που ανήκει στον πρόεδρο των ΗΠΑ να απαγορεύσει την πώληση του "εθνικού αναψυκτικού", του Irn-Bru, στις εγκαταστάσεις του επειδή λεκιάζει. Δεδομένου ότι ο Ντόναλντ Τραμπ διατυμπάνίζει τη σκωτσέζικη καταγωγή του "είμαι σίγουρη ότι του αρέσει το Irn-Bru", χαριτολόγησε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
