Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη Ωρα 11.02πμ ---------------------------------------- Επικρίσεις από τον Λευκό Οίκο ---------------------------------------- Η Σαουδική Αραβία αρνήθηκε να χορηγήσει άδεια εισόδου στη χώρα σε έναν Εβραίο δημοσιογράφο ----------------------------------------

ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ.-(Ξένα Πρακτορεία)

Δύο δημοσιογραφικοί οργανισμοί τάχθηκαν υπέρ της αντίδρασης του Λευκού Οίκου στην άρνηση της Σαουδικής Αραβίας να χορηγήσει βίζα σε έναν ανταποκριτή της εφημερίδας Jerusalem Post, ο οποίος θα κάλυπτε τη συνάντηση του Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, με τον Σαουδάραβα βασιλιά Αμπντουλάχ στο Ριάντ. Ο δημοσιογραφικός οργανισμός National Press Club κάλεσε τη Σαουδική Αραβία να χορηγήσει βίζα στον Μάικλ Γουίλνερ, διευθυντή του γραφείου της Jerusalem Post στην Ουάσινγκτον. Ο Γουίλνερ φέρεται πως είναι ο μόνος ανταποκριτής για την κάλυψη της συνάντησης, στον οποίο απορρίφθηκε η αίτηση για χορήγηση βίζας, δήλωσε ο πρόεδρος του National Press Club, Μάιρον Μπέλκαϊντ. Ο Εβραιο-Αμερικανός δημοσιογράφος εργάζεται για την αγγλόφωνη εφημερίδα, ωστόσο δεν κατέχει την ισραηλινή υπηκοότητα και ουδέποτε έχει ζήσει στο Ισραήλ. Η Ένωση Ανταποκριτών του Λευκού Οίκου χαρακτήρισε, σε ανακοίνωσή της, την απόφαση της κυβέρνησης της Σαουδικής Αραβίας «εξωφρενική», υποστηρίζοντας ότι η άρνηση αυτή δεν αποτελεί προσβολή μόνο για τον Γουίλνερ «αλλά για ολόκληρο το δημοσιογραφικό σώμα του Λευκού Οίκου και για καθαυτή την αρχή της ελευθερίας του Τύπου». Την Τρίτη, ο Λευκός Οίκος εξέφρασε τη «βαθιά του απογοήτευση» σχετικά με αυτή την απόφαση της Σαουδικής Αραβίας. Η σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Σούζαν Ράις και ο αναπληρωτής της, Τόνι Μπλίνκεν, έκαναν έκκληση προς τον πρέσβη της Σαουδικής Αραβίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, Αμπέλ μπιν Αχμέντ αλ-Τζουμπείρ, να χορηγήσει στον Γουίλνερ βίζα, αναφέρει η εφημερίδα. «Είμαστε εξαιρετικά απογοητευμένοι που απορρίφθηκε η χορήγηση βίζας σε αυτόν τον αξιόπιστο δημοσιογράφο», δήλωσε η εκπρόσωπος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ, Μπερναντέτ Μίχαν. Η Ράις και ο Μπλίνκεν εξέφρασαν επίσης τη δυσαρέσκειά τους σχετικά με αυτή την απόφαση, αναφέρει η Jerusalem Post. «Η απόφαση έχει παρθεί» αναφέρει η εφημερίδα επικαλούμενη δηλώσεις Σαουδάραβα αξιωματούχου. «Έχουμε λίγες αμφιβολίες ότι η αίτησή μου απορρίφθηκε είτε εξαιτίας της ιδιότητάς μου ως δημοσιογράφος είτε εξαιτίας της θρησκείας μου», δήλωσε ο Γουίλνερ μέσω μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείο στο δίκτυο Fox News.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία