 |
|
|  Τετάρτη 16/5
Αλλος ένας μεξικανός δημοσιογράφος, ο τέταρτος φέτος, έπεσε νεκρός από τις σφαίρες αγνώστων
AFP-Reuters
Ο μεξικανός δημοσιογράφος Χουάν Κάρλος Ουέρτα δολοφονήθηκε την Τρίτη μόλις βγήκε από το σπίτι του, καθώς η χώρα του τιμούσε την πρώτη επέτειο από τον φόνο του Χαβιέρ Βαλδές, διαπρεπούς δημοσιογράφου και συγγραφέα, υπό παρόμοιες συνθήκες.
Ο Ουέρτα, ο οποίος εργαζόταν στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, ήταν 45 ετών κι άφησε πίσω του τη σύζυγό του και δύο παιδιά, ανέφεραν μεξικανικά ΜΜΕ.
Οι αρχές αναζητούν το αυτοκίνητο που πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκε από τους δολοφόνους του δημοσιογράφου στην πόλη Βιγιαερμόσα, την πρωτεύουσα της Πολιτείας Ταμπάσκο, σύμφωνα με τον κυβερνήτη Αρτούρο Νούνιες.
«Δεν επρόκειτο για ληστεία, φαίνεται πως πήγαν να τον εκτελέσουν», είπε ο Νούνιες.
«Αυτό είναι ένα έγκλημα το οποίο με θλίβει πάρα πολύ (...). Ο Χουάν Κάρλος ήταν υποδειγματικός δημοσιογράφος (...). Και θα μπορούσα να προσθέσω, φίλος», συμπλήρωσε ο κυβερνήτης.
Η δολοφονία του Ουέρτα αυξάνει στους τέσσερις τον αριθμό των ρεπόρτερ που έχουν δολοφονηθεί στο Μεξικό μέσα στο 2018, κατά τη μη κυβερνητική οργάνωση Artículo 19, η οποία σημείωσε πάντως πως θέλει να επαληθεύσει ότι ο φόνος του συνδεόταν με τη δουλειά του.
Το 2017 δολοφονήθηκαν 12 δημοσιογράφοι στο Μεξικό. Από το 2000, οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης που έχουν δολοφονηθεί στη χώρα ξεπερνούν τους 100, σύμφωνα με οργανώσεις υπεράσπισης της ελευθερίας της έκφρασης. Το Μεξικό θεωρείται μια από τις πιο επικίνδυνες χώρες του κόσμου για την άσκηση αυτού του επαγγέλματος
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
