 |
|
|  Πέμπτη 17/5
Άνδρες του στρατού τού Πακιστάν σκότωσαν εξτρεμιστή που καταζητείτο για πάνω από 100 δολοφονίες
AFP-Reuters
Ένας διαβόητος σουνίτης εξτρεμιστής, που καταζητείτο για τις δολοφονίες 100 και πλέον ανθρώπων, σκοτώθηκε σήμερα κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών με στρατιωτικούς στο νοτιοδυτικό τμήμα του Πακιστάν, ανακοίνωσε ο στρατός. Ο Σαλμάν Μπαντένι σκοτώθηκε σε μάχη με άνδρες των πακιστανικών ένοπλων δυνάμεων κατά τη διάρκεια μιας εφόδου στο χωριό Κιλί Αλμάς, κοντά στην Κουέτα, πρωτεύουσα της επαρχίας Μπαλουτσιστάν. Ο στρατός είχε λάβει πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες κρύβονταν στο χωριό βομβιστές-καμικάζι, εξήγησε το επιτελείο σε ανακοίνωσή του.
Ο Μπαντένι ήταν ο τοπικός διοικητής της αντισιιτικής ένοπλης οργάνωσης Λασκάρ-ι-Τζάνγκβι («Ο στρατός του Τζάνγκβι»: η ονομασία παραπέμπει σε έναν σουνίτη ιμάμη, τον Χακ Ναουάζ Τζάνγκβι, που είχε πρωτοστατήσει στη βία εναντίον των σιιτών τη δεκαετία του 1980). Οι αρχές τον καταζητούσαν διότι φερόταν να εμπλέκεται στους φόνους 100 και πλέον ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων αστυνομικών και μελών της σιιτικής μειονότητας των Χαζάρων. Οι αρχές τον χαρακτήριζαν «στόχο υψηλής αξίας».
Άλλοι δύο ισλαμιστές μαχητές, καμικάζι σύμφωνα με τον στρατό, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της ίδιας επιχείρησης, όπως κι ένας αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών του στρατού. Τέσσερις στρατιώτες τραυματίστηκαν, οι δύο βαριά. Η οργάνωση Λασκάρ-ι-Τζάνγκβι θεωρείται γενικά μια από τις πιο βίαιες στο Πακιστάν. Έχει αναλάβει την ευθύνη για μια σειρά πολυαίμακτων επιθέσεων με στόχο σιίτες, οι οποίοι θεωρούνται αιρετικοί από τα μέλη της, εξτρεμιστές σουνίτες.
Πάνω από 1.500 Χαζάροι σιίτες έχουν δολοφονηθεί στην επαρχία Μπαλουτσιστάν τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με ένα κόμμα που εκπροσωπεί τα μέλη της μειονότητας. Στο Μπαλουτσιστάν δρουν διάφορες ακόμη ισλαμιστικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων των πακιστανών Ταλιμπάν αλλά και του πακιστανικού βραχίονα του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ). Στην ίδια επαρχία δρουν επίσης βελούχοι αυτονομιστές, με τους οποίους πολεμά ο στρατός εδώ και πάνω από μια δεκαετία, με εκατοντάδες νεκρούς και στις δύο πλευρές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
